Τι καινούριο έρχεται στο χώρο της Διατροφής;

Είναι γνωστό ότι οι τροφές αποτελούνται από μια πληθώρα συστατικών που είτε μόνα τους, είτε συνεργικά συμβάλλουν στη θεραπευτική τους δράση. Κάποιες από αυτές τις γνωρίζουμε ήδη, αρκετές τις μαθαίνουμε σήμερα, αλλά τις περισσότερες δεν τις έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Το βασικό ερώτημα γύρω από την ανακάλυψη νέων συστατικών στα τρόφιμα είναι εάν οι ευεργετικές δράσεις των τροφών, συμπίπτουν με αντίστοιχα ευεργετικές δράσεις των συστατικών τους. Διάφορες μελέτες σήμερα αναδεικνύουν νέα συστατικά των τροφίμων, μερικά από τα οποία παραθέτουμε παρακάτω:

Μαννοζο-ολιγοσακχαρίτες (mannooligosaccharides - MOS)Τα τελευταία χρόνια το επιστημονικό ενδιαφέρον έχουν μαγνητίσει διάφορα συστατικά που σχετίζονται με την απώλεια τόσο σωματικού λίπους όσο και βάρους. Έτσι διάφορες μελέτες έχουν αναδείξει μια λιπολυτική δράση των κατεχινών, ενώ άλλες μια αυξημένη θερμογενετική δράση των μέσης αλύσου λιπαρών οξέων. Ωστόσο, πολύ πρόσφατες έρευνες σε ανθρώπους έδειξαν ότι σάκχαρα που παράγονται από τον καφέ και πιο συγκεκριμένα μαννοζο-ολιγοσακχαρίτες (MOS), μειώνουν το σωματικό λίπος, ενώ παράλληλα αυξάνουν την αποβολή του από τα κόπρανα. Παράλληλα, μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι οι MOS υφίστανται ζύμωση στο έντερο αυξάνοντας την παραγωγή των μικρής αλύσου λιπαρών οξέων επηρεάζοντας το μεταβολισμό των λιπών και βελτιώνοντας την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Είναι πολύ πιθανό στο άμεσο μέλλον να δούμε σκευάσματα, βοηθητικά της απώλειας βάρους, με βασικό συστατικό τους MOS. Μένει λοιπόν να δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.Hemp seeds Πρόκειται για το φυτό Cannabis genus, που οι καρποί του τα τελευταία χρόνια κεντρίζουν το επιστημονικό ενδιαφέρον και κερδίζουν, εμπορικά, ολοένα και περισσότερο χώρο κυρίως στην Αμερική. Ο καρπός τρώγεται ωμός, αλεσμένος, παράγοντας γάλα (ειδικό για χορτοφάγους) ή ακόμα και τσάι. Επίσης, χρησιμοποιείται για την παρασκευή δημητριακών πρωινού, για βάφλες καθώς και για τυρί για φυτοφάγους (tofu). Το μεγάλο του διατροφικό πλεονέκτημα είναι ότι αποτελεί πολύ καλή πηγή πρωτεΐνης και μάλιστα υψηλής βιολογικής αξίας, παρόμοιας με αυτή της σόγιας. Παράλληλα, είναι πλούσιο σε ασβέστιο και φυτικές ίνες, ενώ περιέχει και σε μικρότερες ποσότητες σίδηρο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο. Τέλος, δεν περιέχει γλουτένη καθιστώντας το καλή επιλογή για άτομα που έχουν δυσανοχή σε αυτό το συστατικό.Krill oilΠρόκειται για το λάδι που λαμβάνεται από ένα θαλασσινό που ζει στην Αρκτική και μοιάζει πολύ με τη γνωστή μας γαρίδα. Το χαρακτηριστικό αυτού του θαλασσινού είναι η υψηλή σύσταση του σε ω-3 λιπαρά οξέα και πιο συγκεκριμένα των δύο μακρομορίων της ομάδας, το EPA και το DHA. Δεδομένου ότι η αναλογία ω-3 / ω-6 λιπαρών οξέων στη δίαιτα θα πρέπει να είναι 1 προς 1 και με το σύγχρονο τρόπο διατροφής φτάνει ακόμα και στο 1/20, γίνεται επιτακτική η ανάγκη για πρόσληψη τροφών πλούσιων σε ω-3 λιπαρών οξέων. Ταυτόχρονα, η υψηλή συγκέντρωση βαρέων μετάλλων σε μεγάλα ψάρια όπως ο τόνος, ο σολομός ή ο ξιφίας κάνει την αναζήτηση νέων πηγών ω-3 λιπαρών οξέων στο διαιτολόγιο ακόμα πιο αναγκαία. 

Συγγραφείς: Παπαλαζάρου Αναστάσιος, PhD


πηγή: http://www.nutrimed.gr

Αντώνης Ζαμπέλας: Διατροφικοί κίνδυνοι και ΕΦΕΤ

Είναι καθηγητής Διατροφής του Ανθρώπου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και έχει την εμπειρία της διοίκησης του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων. Ο καθηγητής Αντώνης Ζαμπέλας μας εξηγεί το ρόλο του ΕΦΕΤ σήμερα, πως οραματίζεται την εξέλιξή του και γιατί είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε σωστά τους διατροφικούς κινδύνους.

Ο περισσότερος κόσμος «ακούει» για τον ΕΦΕΤ σε περιπτώσεις απόσυρσης λανθασμένων παρτίδων τροφίμων από την αγορά. Ως πρώην πρόεδρος του ΕΦΕΤ και καθηγητής Διατροφής του Ανθρώπου, θα μπορούσατε να μας περιγράψετε με απλά λόγια ποιος είναι ο ρόλος του ΕΦΕΤ σήμερα; 
O κόσμος αλλά και αρκετές πολιτικές ηγεσίες έχουν συσχετίσει τον ΕΦΕΤ με ελέγχους και πρόστιμα, με βόλτες στη Βαρβάκειο Αγορά το Πάσχα, και με δελτία τύπου ώστε να φαίνονται τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί και ο αριθμός των ελέγχων που έχουν διεξαχθεί. Έτσι, ο κόσμος βγάζει λανθασμένα το συμπέρασμα ότι οι έλεγχοι είναι εντατικοί και αποδίδουν. Είναι όμως πολύ εύκολο να φαίνεται μεγάλος ο αριθμός των ελέγχων, αν μόνο και μόνο οι ελεγκτές επικεντρώνουν τους ελέγχους τους, σε μικρά καταστήματα, στα οποία χρειάζεται λίγος χρόνος για να διεξαχθεί ένας έλεγχος και άρα μπορεί να γίνονται πολλοί σε μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς ιδιαίτερο όμως όφελος για τον πολίτη. Για εμένα ο ΕΦΕΤ είναι κάτι ευρύτερο.

Ποιο ρόλο θα έπρεπε να παίζει κατά τη γνώμη σας ο Εθνικός Φορέας Ελέγχου Τροφίμων;
Στις αρμοδιότητές του πρέπει να περιλαμβάνονται σε μεγαλύτερη κλίμακα η εκπαίδευση προσωπικού που εργάζεται σε επιχειρήσεις τροφίμων, όπως ψησταριές, εστιατόρια, ξενοδοχεία, εταιρείες catering, αλλά και εταιρείες τροφίμων. Να έχει γνωμοδοτικό ρόλο για χάραξη πολιτικής στον τομέα των τροφίμων κατ’ ευθείαν στον υπουργό, να ενημερώνει τον κόσμο σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας σε θέματα που αφορούν τη διατροφή, την υγιεινή και την ασφάλεια των τροφίμων και να ασχολείται με τη νομοθεσία των τροφίμων αλλά και με τις επαφές με τα Ευρωπαϊκά Όργανα και Φορείς. Επομένως, το κομμάτι των ελέγχων αν και είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο του ΕΦΕΤ, δεν είναι το μοναδικό και ενδεχομένως δεν θα έπρεπε να είναι το σημαντικότερο.

Μιλάτε για ευρύτερη δράση του ΕΦΕΤ, είναι δυνατόν να επιτευχθεί κάτι τέτοιο με τα σημερινά δεδομένα και με ποιον τρόπο;
Για να επιτευχθεί ο ευρύς σκοπός του ΕΦΕΤ πρέπει πρώτα να υπάρχει συνεχής εκπαίδευση του προσωπικού του και συνεχής συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Πιστεύετε πως η στελέχωση του ΕΦΕΤ είναι επαρκής για να επιφέρει τέτοιες ριζικές αλλαγές; 
Τα στελέχη του ΕΦΕΤ είναι εξαιρετικά, χρειάζονται στήριξη και ηγεσίες με πραγματικό όραμα. Επίσης χρειάζεται να ενοποιηθεί το κυρωτικό σύστημα, και να πάψουν οι επικαλύψεις με άλλες υπηρεσίες, άλλων Υπουργείων.
Η συγχώνευση του ΕΦΕΤ με άλλους φορείς θα ήταν ίσως πιο αποτελεσματική;
Επειδή ζούμε σε μία εποχή συγχωνεύσεων, πιστεύω ότι είναι ευκαιρία να βελτιωθεί το σύστημα όσον αφορά στις επικαλύψεις με υπηρεσίες των Νομαρχιών, και τώρα των Περιφερειών, με υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αλλά και του Γενικού Χημείου του Κράτους. Μόνο όταν ισχυροποιηθεί ο ΕΦΕΤ και απλουστευθούν οι διαδικασίες, το σύστημα θα γίνει αποτελεσματικότερο. Και για να είναι ισχυρός ο ΕΦΕΤ και να τον εμπιστεύεται ο κόσμος πρέπει να είναι όσο πιο Ανεξάρτητος γίνεται.

Ο ΕΦΕΤ έχει αλλάξει αρκετά διαφορετικά υπουργεία μέχρι σήμερα. Πιστεύετε πως η πορεία αυτή είναι θετική;
Η αρχική του ένταξη στο Υπουργείο Ανάπτυξης ήταν λίγο περίεργη αν και εκεί ανήκε η προστασία καταναλωτή. Η υπαγωγή του στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καταστρατηγούσε τη λογική, γιατί ξαφνικά ο ελεγκτής βρισκόταν κάτω από την ομπρέλα του ελεγχόμενου, η δε υπαγωγή του στο Υπουργείο Υγείας έχει μία λογική αφού όμως δρομολογηθούν τα βήματα που προανέφερα, δηλαδή διευρυμένη ανεξαρτησία και κατάργηση επικαλύψεων με άλλες υπηρεσίες.

Στην Ελλάδα γενικότερα υπάρχει μια ισχυρή κινδυνολογία γύρω από τα τρόφιμα, η οποία αφορά κυρίως την ασφάλειά τους και λιγότερο τη θρεπτική τους αξία. Πιστεύετε, τελικά, πως η επικοινωνία των διατροφικών κινδύνων στην Ελλάδα είναι επαρκής; 
Τι είναι διατροφικός κίνδυνος; Να το πω απλά: υπάρχει κίνδυνος όποιος πετάει με αεροπλάνο να πεθάνει από μία ενδεχόμενη πτώση. Η πιθανότητα όμως να πεθάνει κανείς από μία πτώση αεροπλάνου είναι απειροελάχιστη. Υπό αυτή την έννοια δεν υπάρχει κανένα τρόφιμο απολύτως ασφαλές. Η Επιστήμη των Τροφίμων, που περιλαμβάνει τη Χημεία Τροφίμων, τη Μικροβιολογία Τροφίμων, τη Μηχανική και την Επεξεργασία Τροφίμων έχει εξελιχθεί ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες με αποτέλεσμα την παρασκευή πολύ πιο ασφαλών τροφίμων. Από την άλλη μεριά, οι μέθοδοι ανίχνευσης έχουν και αυτές εξελιχθεί έτσι ώστε να ανιχνεύονται ανεπιθύμητες ουσίες που είτε δεν ανιχνεύονταν καθόλου στο παρελθόν, είτε ανιχνεύονταν μεν, αλλά όταν βρίσκονταν σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο τρόφιμο.

Όλο και πιο συχνά διαβάζουμε αποτελέσματα νέων μελετών για την ασφάλεια των τροφίμων, τα οποία γίνονται η αιτία πυροδότησης μύθων και διαστρέβλωσης επιστημονικών δεδομένων. Ο κόσμος μπορεί να κατανοήσει αυτή τη στιγμή την έννοια των διατροφικού κινδύνου;
Η μεγάλη εξέλιξη των συστημάτων ελέγχου τροφίμων έχει ως αποτέλεσμα την υπερπληροφόρηση του καταναλωτή με δεδομένα που πολλές φορές δεν μπορεί να αξιολογήσει. Το παραφινέλαιο, που, όπως λεγόταν εδώ ορυκτέλαιο, και που βρέθηκε σε ηλιέλαιο από την Ουκρανία θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο όταν κάποιος άνθρωπος βάρους 60 κιλών έπινε 4 κιλά την ημέρα κάθε μέρα για το υπόλοιπο της ζωής του. Η ασπαρτάμη, είναι μία γλυκαντική ουσία που βρίσκεται σε προϊόντα όπως τα αναψυκτικά, για να υπερβεί κάποιος το αποδεκτό όριο ασπαρτάμης θα πρέπει πάλι να καταναλώνει 10 κουτιά από αυτά κάθε ημέρα για όλη του τη ζωή. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιας Αρχής Τροφίμων που να την εμπιστεύεται ο κόσμος, στις κρίσεις της και να μπορεί να τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Τελικά τι πιστεύετε πως είναι προτιμότερο να γνωρίζει κάποιος: τη διατροφική αξία του τροφίμου ή τον κίνδυνο που διατρέχει από μια εσφαλμένη παρτίδα; 
Όσον αφορά τη θρεπτική αξία, πιστεύω ότι και αυτή η πληροφορία είναι σημαντικότατη για τον καταναλωτή. Ένα καλό διαθρεπτικά προϊόν είναι σημαντικό για την υγεία του καταναλωτή μακροπρόθεσμα, όταν όμως μιλάμε για ασφάλεια μιλάμε με ορίζοντα από χρόνια, όπως η εμφάνιση καρκίνου από έκθεση σε διοξίνες, έως ώρες, όπως η εμφάνιση τροφικής δηλητηρίασης από την κατανάλωση ενός τροφίμου που περιέχει παθογόνα μικρόβια, όπως η Salmonella ή η Listeria. Έτσι για να ασχοληθούμε με την θρεπτική αξία ενός τροφίμου, πρέπει πρώτα να έχει εξασφαλιστεί ότι είναι ασφαλές. Για να φέρω ένα παράδειγμα, αν ένας διαιτολόγος που εργάζεται σε ένα νοσοκομείο δεν προτείνει την κατάλληλη χορήγηση βιταμινών σε έναν ασθενή, δεν θα έχει ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός και αν αυτό το λάθος δεν έχει γίνει μόνο μία φορά ή αν μιλάμε για αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων όπως η νεφροπάθεια, οι δυσαπορροφήσεις μετά από μία εγχείρηση ή η νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Αν όμως λόγω κακών χειρισμών από το προσωπικό, παρατηρηθούν εκτεταμένα κρούσματα τροφικής δηλητηρίασης στο ίδιο νοσοκομείο, τότε είναι σίγουρο πως κάποιοι από το προσωπικό θα έχουν πρόβλημα.

πηγή: http://www.nutrimed.gr

Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής

Παγκόσμια ημέρα διατροφής

Τον Οκτώβριο του 1980 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 16η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής με κύριο στόχο τον περιορισμό της πείνας στον πλανήτη.
Οι στόχοι της Παγκόσμιας Ημέρας Διατροφής είναι οι εξής:
- Να ενθαρρύνουν την προσοχή στη γεωργική παραγωγή τροφίμων και να εντείνουν τις εθνικές, διμερείς, πολυμερείς και μη κυβερνητικές προσπάθειες προς το σκοπό αυτό
- Να ενθαρρύνουν την οικονομική και τεχνική συνεργασία μεταξύ των αναπτυσσόμενων χωρών
- Να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των αγροτών, ιδιαίτερα των γυναικών και των λιγότερο προνομιούχων ομάδων, με αποφάσεις και δραστηριότητες που θα επηρεάζουν τις συνθήκες ζωής τους
- Να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του κοινού για το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο
- Να προωθήσει τη μεταφοράς τεχνογνωσίας προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο, και
- Να ενισχύσει τη διεθνή και εθνική αλληλεγγύη στον αγώνα κατά της πείνας, του υποσιτισμού και της φτώχειας και να επιστήσει την προσοχή σε επιτεύγματα στην ανάπτυξη τροφίμων και γεωργίας.
Σήμερα η πείνα απειλεί περισσότερο από 800 εκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη και ο υποσιτισμός , η διατροφική ανασφάλεια , οι άθλιες συνθήκες υγιεινής και ο περιορισμός της βιοποικιλότητας είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των υπό ανάπτυξη χωρών. Αντίθετα στις ανεπτυγμένες χώρες το πρόβλημα της παχυσαρκίας απειλεί την υγεία εκατομμυρίων πολιτών . Η εντατικοποίηση του πρωτογενούς τομέα της παραγωγής γεωργικών προϊόντων ζωικής και φυτικής προέλευσης , η ραγδαία ανάπτυξη τεχνολογιών μεταποίησης και συντήρησης τροφίμων και η υπερκατανάλωση «βιομηχανοποιημένων τροφίμων» , δημιούργησαν καινούργια πρότυπα διατροφής και διαφοροποίησαν σημαντικά τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων .
Ωστόσο, την ίδια στιγμή που ο μισός πλανήτης αντιμετωπίζει το φάσμα της πείνας εξαιτίας χρόνιων καταστάσεων αλλά και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της επίδρασης των κλιματικών αλλαγών, ο άλλος μισός αντιμετωπίζει μια σειρά προβλημάτων διατροφής που σχετίζονται είτε με την υπερκατανάλωση τροφίμων είτε με στρεβλές εικόνες που παράγει ο δυτικός τρόπος ζωής.
Τονίζοντας την επίδραση των κλιματικών αλλαγών και της αύξησης χρήσης βιοκαυσίμων στην ποσότητα, τις τιμές και την ποιότητα των τροφίμων παγκοσμίως, η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής δίνει ταυτόχρονα το έναυσμα για να προβληματιστούμε σχετικά με τις διατροφικές συνήθειές μας και το διατροφικό μας μέλλον.

Διατροφή

Η διάδοση και υιοθέτηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών αποτελεί καθοριστικό παράγοντα προάσπισης της ατομικής υγείας, καθώς και βασικό συντελεστή προαγωγής της Δημόσιας Υγείας.
H δραστική αλλαγή του σύγχρονου τρόπου ζωής, η μείωση του ελεύθερου χρόνου, η μετεξέλιξη της οικογενειακής δομής και η επακόλουθη υιοθέτηση νέων διατροφικών συνηθειών, που οδηγούν στην κατανάλωση έτοιμου και τυποποιημένου φαγητού, είναι μια από τις πιο σοβαρές προκλήσεις για τη Δημόσια Υγεία στη σημερινή εποχή. Την ίδια στιγμή, η συστηματική καλλιέργεια αισθητικών προτύπων που αποκλίνουν από μια υγιή στάση ζωής, σε συνδυασμό με την εμφάνιση προβλημάτων ψυχικής υγείας, αυξάνουν τη συχνότητα νοσημάτων που συνδέονται με διατροφικές διαταραχές.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει πλέον ευρεία ευαισθητοποίηση προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της πληροφόρησης και της ενίσχυσης της κατανάλωσης υγιεινών τροφίμων. Στην Ευρώπη, όλο και περισσότερες χώρες υιοθετούν στρατηγικές και προγραμματισμένες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Με τις πολιτικές αυτές, σε πολλές χώρες έχουν επιτευχθεί ορισμένα ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, τόσο στα πρότυπα διατροφής όσο και στη βελτίωση της υγείας του γενικού πληθυσμού, όπως είναι για παράδειγμα ο περιορισμός της συχνότητας και της θνησιμότητας από στεφανιαία νόσο. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχει ένα οργανωμένο σχέδιο δράσης στον τομέα της διατροφής.
Ωστόσο, στη χώρα μας, τα διατροφικά δεδομένα ακολουθούν μια πορεία που μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από την επιθυμητή κατεύθυνση. Η κατανάλωση λιπιδίων βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα και οι χαμηλοί δείκτες θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα και ορισμένους καρκίνους που συνδέονται με τη διατροφή είναι πλέον παρελθόν. Τα μόνα στοιχεία που μπορούν να επιτρέψουν μια συγκρατημένη αισιοδοξία είναι η αυξημένη κατανάλωση φυτικών τροφίμων και ορισμένα στοιχεία της διατροφικής παράδοσης, εφόσον και αυτά μπορέσουν να αξιοποιηθούν.

Η Σημασία της Διατροφής για τη Δημόσια Υγεία

Η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει ότι πολλά από τα σοβαρότερα νοσήματα στα οποία αποδίδεται το μεγαλύτερο νοσολογικό φορτίο, συνδέονται άμεσα με παράγοντες που σχετίζονται με τη σύγχρονη διατροφή.
Παχυσαρκία
Η παχυσαρκία είναι η συχνότερη διατροφική διαταραχή στις αναπτυγμένες κοινωνίες. Η κύρια αιτία της  παχυσαρκίας είναι η λήψη τροφής σε ποσότητα μεγαλύτερη από όσο επιβάλλουν οι φυσιολογικές ανάγκες και η φυσική δραστηριότητα του ατόμου.
Ο ορισμός της παχυσαρκίας γίνεται με κριτήριο το δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ = Β/Υ2). Για παράδειγμα, όταν ο ΔΜΣ κυμαίνεται μεταξύ 25 και 30, το άτομο θεωρείται υπέρβαρο, ενώ άνω του 30 θεωρείται παχύσαρκο.
Η παχυσαρκία συνδέεται με την εμφάνιση σειράς σοβαρών παθολογικών καταστάσεων, όπως:
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Υπέρταση
• Υπερχοληστερολαιμία
• Στεφανιαία νόσος
• Αγγειακές παθήσεις του εγκεφάλου
• Καρκίνος του παχέος εντέρου και του μαστού
• Παθήσεις της χοληδόχου κύστης και του ήπατος (λιπώδες ήπαρ)
• Αναπνευστικές διαταραχές
• Ουρική αρθρίτιδα και οστεοπόρωση
• Περιορισμός της δραστηριότητας
• Κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα
Το προσδόκιμο επιβίωσης, ενώ δεν επηρεάζεται ουσιαστικά στα υπέρβαρα άτομα, είναι αισθητά χαμηλότερο στα άτομα με παχυσαρκία. Ο Π.Ο.Υ. υπολογίζει ότι η παχυσαρκία ευθύνεται για το 7,8% των χαμένων ετών ζωής λόγω πρόωρου θανάτου ή αναπηρίας στην Ευρώπη.

Διατροφή και Καρδιαγγειακά Νοσήματα

Αρτηριακή Υπέρταση
Η υπέρταση είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα Δημόσιας Υγείας στις περισσότερες χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα στις περισσότερο αναπτυγμένες. Η υπέρταση διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην εκδήλωση στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικών επεισοδίων, καρδιακής ανεπάρκειας και άλλων αγγειακών παθήσεων. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. η υπέρταση ευθύνεται για 12,8% του συνόλου των χαμένων ετών ζωής λόγω πρόωρου θανάτου ή αναπηρίας στην Ευρώπη.
Σήµερα το 30% των ενηλίκων πάσχει από αρτηριακή υπέρταση, η παρουσία της οποίας αυξάνει σηµαντικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών. Τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης αυξάνονται µε την πάροδο της ηλικίας και αυτό, σε συνδυασµό µε την αύξηση του µέσου όρου ζωής, οδηγεί ένα µεγάλο ποσοστό ατόµων τρίτης ηλικίας στην αρτηριακή υπέρταση.
Οι κυριότεροι παράγοντες που συνδέονται με την εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης είναι η υψηλή κατανάλωση άλατος, η παχυσαρκία, γενετικοί παράγοντες, ψυχοκοινωνικοί παράγοντες, καθώς και ένας αριθμός άλλων νοσημάτων που μπορούν δευτεροπαθώς να οδηγήσουν σε αυτή. Άλλοι διατροφικοί παράγοντες που έχουν συσχετισθεί με την εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης είναι η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και, πιο πρόσφατα, η χαμηλή πρόσληψη ασβεστίου και η υψηλή αναλογία καλίου/νατρίου.
Στεφανιαία Νόσος
Η στεφανιαία νόσος αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες θανάτου στις σύγχρονες κοινωνίες. Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο είναι η υπερχοληστερολαιμία, η υπέρταση, το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία και η έλλειψη σωματικής άσκησης. Με εξαίρεση το κάπνισμα, οι άλλοι παράγοντες συνδέονται με τη διατροφή. Ο καθοριστικός ρόλος της υπερχοληστερολαιμίας στην ανάπτυξη στεφανιαίας νόσου συνδέει τη νόσο με τη μεγάλη κατανάλωση κεκορεσμένων λιπαρών οξέων και τη χαμηλή πρόσληψη μονο- και πολυακόρεστων. Η παχυσαρκία αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο, του οποίου η σημασία αυξάνει όταν συνυπάρχει με άλλους παράγοντες. Τέλος, ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου, καθώς συνδέεται με διαταραχές στο μεταβολισμό των λιπιδίων, ανάπτυξη υπέρτασης και πολλαπλές βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία.
Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια
Οι αγγειακές παθήσεις του εγκεφάλου αποτελούν τη συχνότερη αιτία θανάτου στις αναπτυγμένες χώρες. Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου είναι η υπέρταση. Η ισχυρή αιτιολογική συσχέτιση των αγγειακών παθήσεων του εγκεφάλου με την υπέρταση οδηγεί στη δευτερογενή τους συσχέτιση με αρκετούς διατροφικούς παράγοντες. Η μεγάλη κατανάλωση άλατος και η μεγάλη θερμιδική πρόσληψη που οδηγεί σε παχυσαρκία, αποτελούν παράγοντες που συνδέονται με τις εγκεφαλικές αγγειακές παθήσεις.

Διατροφή και Μεταβολικές Διαταραχές

Υπερλιπιδαιμία
Η κλινική σημασία της αυξημένης συγκέντρωσης χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων στο αίμα συνίσταται στο γεγονός ότι συνδέεται με αυξημένη επίπτωση διαφόρων αγγειακών διαταραχών και ιδιαίτερα της στεφανιαίας νόσου. Η εμφάνιση υπερλιπιδαιμίας συνδέεται κατά κύριο λόγο με διατροφικούς παράγοντες. Η αυξημένη πρόσληψη κεκορεσμένων λιπών, ζωικής κυρίως προέλευσης, οδηγεί σε αύξηση της χοληστερόλης, ενώ τα πολυακόρεστα, τα οποία περιέχονται στα ψάρια και στις φυτικές τροφές, οδηγούν σε μείωση της χοληστερόλης. Τα μονοακόρεστα (κύρια πηγή των οποίων στη χώρα μας είναι το ελαιόλαδο) καθώς και τα ω-3 λιπαρά οξέα που υπάρχουν κυρίως στα ψάρια, επιφέρουν μείωση του επιπέδου της ολικής χοληστερόλης, έχουν θετική επίπτωση στο επίπεδο της HDL και έχουν προστατευτική δράση έναντι της νόσου.
Σακχαρώδης Διαβήτης
Ο σακχαρώδης διαβήτης αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής από αγγειακές παθήσεις της καρδιάς, του εγκεφάλου, των νεφρών, των περιφερικών αγγείων, του οφθαλμού κ.λπ. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες εμφάνισης των καρδιαγγειακών παθήσεων και παρουσιάζει διεθνώς τάσεις ταχείας αύξησης.
Ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος τύπος του διαβήτη (τύπος 2), του οποίου η αιτιολογία συνδέεται κατά κύριο λόγο με διατροφικές παραμέτρους, αντιπροσωπεύει το 90% των κρουσμάτων της νόσου. Η πρώτη παράμετρος που έχει στενή αιτιολογική σχέση με το διαβήτη είναι η παχυσαρκία, καθιστώντας τα υπέρβαρα άτομα την ομάδα με την υψηλότερη συγκέντρωση κινδύνου για την εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η αυξημένη κατανάλωση ζάχαρης ή υδατανθράκων αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου και ότι οι φυτικές ίνες μπορούν να έχουν προληπτικό ρόλο έναντι αυτής.

Διατροφή και Καρκίνος

Μολονότι οι αποδεδειγμένα καρκινογόνοι διατροφικοί παράγοντες είναι πολύ λίγοι, εντούτοις επιδημιολογικές έρευνες αποδεικνύουν ότι η διατροφή συνδέεται με την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου σε σημαντικό βαθμό. Από πολλούς θεωρείται ότι οι διατροφικές συνήθειες μπορεί να σχετίζονται με το 30% των καρκίνων στις αναπτυγμένες χώρες και πιθανώς με το 20% των καρκίνων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα δεδομένα αυτά αναγορεύουν τη διατροφή στη δεύτερη μετά το κάπνισμα αιτία καρκίνου, η οποία μπορεί να προβλεφθεί.
Καρκίνος Παχέος Εντέρου
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί έναν από τους συχνότερους καρκίνους στις αναπτυγμένες χώρες, όπου είναι μέχρι και 10 φορές συχνότερος από ό,τι στις φτωχότερες χώρες. Ένας σημαντικός αριθμός ερευνών τεκμηριώνει τη συσχέτιση της νόσου με μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της σύγχρονης διατροφής: Την υψηλή πρόσληψη λιπών, τη μεγάλη κατανάλωση κόκκινου κρέατος, την υψηλή κατανάλωση αλκοόλ και την περιορισμένη πρόσληψη φυτικών ινών.
Καρκίνος Στομάχου
Ο καρκίνος του στομάχου είναι ένας από τους λίγους καρκίνους που η συχνότητά τους στις αναπτυγμένες χώρες μειώνεται. Η συχνότητα της νόσου παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις μεταξύ των διαφόρων χωρών και είναι συχνότερη σε άτομα ομάδας αίματος Α (γεγονός που δείχνει την επίδραση κάποιου γενετικού παράγοντα), καθώς και σε ασθενείς με ατροφική γαστρίτιδα.
Έρευνες έχουν δείξει θετική συσχέτιση του καρκίνου του στομάχου με τη μεγάλη κατανάλωση αλατισμένων τροφίμων, όπως παστά, τουρσιά και αλμυρά, καθώς και με αυξημένη περιεκτικότητα των τροφίμων σε νιτρικά άλατα εξαιτίας περιβαλλοντικών λόγων. Αντίθετα, αρνητική συσχέτιση έχει παρατηρηθεί με την κατανάλωση λαχανικών, εσπεριδοειδών και γαλακτοκομικών.
Καρκίνος Μαστού
Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος των γυναικών στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρία Καρκίνου ο καρκίνος του μαστού είναι μαζί με τον καρκίνο του δέρματος ο συχνότερα διαγνωσμένος καρκίνος στις γυναίκες: «Στις αναπτυγμένες χώρες οι τρεις πιο κοινοί τύποι καρκίνου στους άντρες είναι του προστάτη, των πνευμόνων και του παχέος εντέρου, ενώ στις γυναίκες, του μαστού, του παχέος εντέρου και του πνεύμονα. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, όμως, οι πιο κοινές μορφές καρκίνου είναι των πνευμόνων, του στομάχου, του ήπατος για τους άνδρες και του μαστού, του τράχηλου της μήτρας, του στομάχου για τις γυναίκες»
Μολονότι οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου συνδέονται με αναπαραγωγικές και ορμονικές λειτουργίες, υπάρχουν εντούτοις αποδείξεις για τη συσχέτιση του καρκίνου του μαστού με ορισμένους διατροφικούς παράγοντες, και ειδικότερα τη συνολική πρόσληψη λιπιδίων, την κατανάλωση αλκοόλ και την παχυσαρκία. Μερικές έρευνες διαπιστώνουν επίσης συσχέτιση με την κατανάλωση κρέατος ή με το επίπεδο πρόσληψης των κεκορεσμένων λιπαρών οξέων, ενώ άλλες παρέχουν ενδείξεις για πιθανό προστατευτικό ρόλο των βιταμινών Α και Ε, της β-καροτίνης και της ρετινόλης.
Άλλοι Καρκίνοι
Ο καρκίνος του οισοφάγου έχει σχετισθεί με τη μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, την κατανάλωση μπύρας από καλαμπόκι και ορισμένες παραδοσιακές μορφές διατροφής. Οι γλυκαντικές ουσίες κυκλαμάτη και σακχαρίνη προκαλούν σε πειραματόζωα καρκίνο της ουροδόχου κύστης, ενώ οι αφλατοξίνες των τροφίμων καρκίνο του ήπατος. Αντίθετα υπάρχουν ενδείξεις ότι η επαρκής πρόσληψη βιταμίνης Α με τις τροφές μπορεί να έχει προστατευτική δράση έναντι του καρκίνου του πνεύμονα.

Διατροφή και Ψυχική Υγεία

Οι πιο συνηθισμένες διαταραχές της διατροφής είναι η ψυχογενής ανορεξία, η ψυχογενής βουλιμία και η ψυχαναγκαστική υπερφαγία. Είναι καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από ακραία συναισθήματα, σκέψεις και συμπεριφορές σχετικά με τη λήψη τροφής, το βάρος και την εικόνα του σώματος, και που δυνητικά μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και στο θάνατο του πάσχοντα.
Παρόλο που τα πρώτα επιδημιολογικά δεδομένα μιλούσαν για διαταραχές που αφορούσαν κυρίως σε νεαρά κορίτσια, τελευταία παρουσιάζεται αύξηση των περιπτώσεων σε παιδιά και ενήλικες, και ειδικότερα άνδρες. Γενετικοί, ψυχολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση των διατροφικών διαταραχών. Οι συγγενείς πρώτου βαθμού ανορεξικών ή βουλιμικών ασθενών έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν και οι ίδιοι διαταραχή στην πρόσληψη της τροφής
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ορμονικοί και νευροβιολογικοί παράγοντες πιθανώς να συμβάλλουν στην εξέλιξη των διαταραχών αυτών. Η δομή της οικογένειας, στοιχεία της προσωπικότητας, το στρες, η εφηβεία και κοινωνικο-πολιτισμικοί παράγοντες επίσης θεωρούνται επιβαρυντικοί παράγοντες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ακαδημίας για τις Διαταραχές της Διατροφής, είναι γενικά αποδεκτό ότι τα κρούσματα διαταραχών της διατροφής έχουν αυξηθεί τα τελευταία 30-40 χρόνια. Περίπου 0,5 – 1% του συνόλου των εφήβων και ενήλικων γυναικών εμφανίζουν τα κριτήρια διάγνωσης της ψυχογενούς ανορεξίας, ενώ περίπου 1-2% είναι το αντίστοιχο ποσοστό για την ψυχογενή βουλιμία.
Ωστόσο, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, περίπου το 10% των έφηβων και νέων γυναικών μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα διατροφικών διαταραχών. Παρόλο που αυτά τα συμπτώματα μπορεί να μην καλύπτουν τα πλήρη διαγνωστικά κριτήρια, συνήθως προκαλούν έντονο στρες. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωση σοβαρότερων διαταραχών.
Ψυχογενής Ανορεξία (anorexia nervosa)
Η ψυχογενής ανορεξία είναι μια σοβαρή και σε μερικές περιπτώσεις επικίνδυνη για τη ζωή κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από σημαντική μείωση της πρόσληψης τροφής. Τα κύρια χαρακτηριστικά της νόσου είναι η εκούσια μείωση του σωματικού βάρους με μείωση του δείκτη μάζας σώματος (BMI) κάτω του 17,5, ο έντονος φόβος για αύξηση του βάρους και παχυσαρκία, η διαταραγμένη εικόνα του σώματος, με αποτέλεσμα το άτομο, παρόλο που παραμένει ελλιποβαρές, να συνεχίζει τις προσπάθειες για απώλεια βάρους, ενώ παράλληλα αρνείται τη σοβαρότητα των επιπτώσεων του χαμηλού σωματικού του βάρους. Σε γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία παρατηρείται συχνά αμηνόρροια, δηλαδή απουσία τουλάχιστον τριών διαδοχικών εμμηνορρυσιακών κύκλων.
Ψυχογενής Βουλιμία (bulimia nervosa)
Η ψυχογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από έναν κύκλο συμπεριφορών που συνήθως ξεκινούν με επεισόδια ανεξέλεγκτης και υπερβολικής πρόσληψης τροφής. Το βάρος του ατόμου παραμένει κατά κανόνα στα ευρέως φυσιολογικά όρια. Τα χαρακτηριστικά στοιχεία στη συμπεριφορά του ασθενούς με ψυχογενή βουλιμία είναι τα επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας και η απώλεια αυτοέλεγχου κατά την κατανάλωση της τροφής. Προκειμένου να αποτραπεί η αύξηση του βάρους, ο ασθενής καταλήγει σε πρόκληση εμετού, λήψη καθαρτικών, διουρητικών ή άλλων φαρμακευτικών σκευασμάτων, νηστεία ή υπερβολική άσκηση. Σε σύγκριση με τα άτομα που πάσχουν από ψυχογενή ανορεξία, οι ασθενείς με ψυχογενή βουλιμία τείνουν να παρουσιάζουν συχνότερα συναισθηματικές διαταραχές, η πάθηση συνυπάρχει δε σε μεγάλο βαθμό με κατάθλιψη.
Επεισοδιακή Πολυφαγία (binge eating)
Η κατάσταση αυτή σχετικά πρόσφατα αναγνωρίστηκε ως μια ξεχωριστή κατηγορία. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα είδος παχυσαρκίας, που χαρακτηρίζεται από επεισόδια ανεξέλεγκτης και παρορμητικής υπερφαγίας (binge eating), πέρα από το σημείο του να αισθανθείς «ικανοποιητικά χορτάτος». Όχι σπάνια, τα επεισόδια αυτά συνοδεύονται από ενοχές και δυσαρέσκεια για το γεγονός. Η πάθηση διαφέρει από την ψυχογενή βουλιμία στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν επεισόδια προκλητού εμετού. Τα επεισόδια πολυφαγίας συμβαίνουν κατά μέσο όρο 2 μέρες την εβδομάδα για διάστημα 6 μηνών ή και περισσότερο. Παρόλα αυτά, η επεισοδιακή πολυφαγία δεν συμβαίνει αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της Νευρικής Ανορεξίας ή της Νευρικής Βουλιμίας.

Κώδικας της Διεθνούς Ακαδημίας για την Αντιμετώπιση των Διατροφικών Διαταραχών

Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής αποτελούν ένα αυξανόμενο και ιδιαίτερα ανησυχητικό πρόβλημα των νεαρών γυναικών του αναπτυγμένου κόσμου. Όσο η συχνότητά τους αυξάνει, τόσο το πρόβλημα αντιμετωπίζεται επιφανειακά επικοινωνιακά, παραμένοντας ταυτόχρονα κρυμμένο και συχνά αθεράπευτο, με αποτέλεσμα πολλά νεαρά άτομα -κυρίως γυναίκες- να παραμένουν αβοήθητα, χωρίς πρόσβαση σε υπηρεσίες ειδικής θεραπείας. Δεδομένου των ανωτέρω, η Διεθνής Ακαδημία για την αντιμετώπιση των Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής εξέδωσε πρόσφατα μια Διακήρυξη, όπου επισημαίνει την ανάγκη για παγκόσμια εγρήγορση σε σχέση με τις διαταραχές πρόσληψης τροφής. Επισημαίνει τις βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν τη θεραπεία, το σεβασμό των ατομικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων των πασχόντων, την ανάγκη δημιουργίας ειδικών δομών για την ενδονοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή θεραπεία, το δικαίωμα πρόσβασης και ασφαλιστικής κάλυψης των ασθενών, καθώς και τη συμμετοχή των συγγενών στη θεραπευτική διαδικασία.
Η βασικότερη αρχή που προβάλλεται στη διακήρυξη αυτή, είναι ότι η συνεργασία ασθενών με Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής, των οικογενειών τους και της θεραπευτικής ομάδας, υπό το καθεστώς σεβασμού για τα δικαιώματα της κάθε πλευράς, είναι επιβεβλημένη και επιτακτική αν η αρμόδια υπηρεσία θέλει να παρέχει υψηλό επίπεδο θεραπείας και προγραμμάτων αντιμετώπισης των διαταραχών αυτών, αλλά και για κάθε ατομική, εθελοντική ή κοινοτική προσπάθεια που στοχεύει στην παροχή θεραπευτικής φροντίδας στους πάσχοντες από Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής.
Τα δικαιώματα των ασθενών με Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής και των συγγενών τους:
1. Δικαίωμα στην επικοινωνία και στη συνεργασία με τους ειδικούς θεραπευτές στο χώρο της υγείας.
2. Δικαίωμα στην πολυδιάστατη κλινική θεραπευτική αντιμετώπιση και στη συμμετοχή στο θεραπευτικό σχεδιασμό.
3. Δικαίωμα στην πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, και θεραπεία από εξειδικευμένη θεραπευτική ομάδα.
4. Δικαίωμα πρόσβασης σε αποτελεσματικά και αξιοπρεπή θεραπευτικά προγράμματα και δομές με επιστημονική αρτιότητα και ποιότητα, ανάλογα με την ηλικία του κάθε ασθενούς (παιδιά - έφηβοι-ενήλικες).
5. Δικαίωμα στα μέλη της οικογένειας (γονείς, συγγενείς) να πληροφορούνται για τη φύση του προβλήματος των διαταραχών πρόσληψης τροφής, να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και να εκλαμβάνονται ως σύμμαχοι στη θεραπευτική αντιμετώπιση των αντίστοιχων διαταραχών.
6. Δικαίωμα στους γονείς, συγγενείς και λοιπά μέλη της οικογένειας να έχουν πρόσβαση σε ομάδες υποστήριξης, σε πηγές πληροφόρησης και αναζήτησης βοήθειας, καθώς και συμμετοχή σε ψυχοεκπαιδευτικές δραστηριότητες (συμβουλευτική ή οικογενειακή ψυχοθεραπεία).

Άλλες Παθήσεις

Οστεοπόρωση
Η οστεοπόρωση είναι νόσημα κατά το οποίο μειώνεται η πυκνότητα των οστών, με συνέπεια την αύξηση του κινδύνου για κατάγματα. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού για την Οστεοπόρωση, η συχνότητά της στα άτομα άνω των 50 ετών φτάνει τη μια στις τρεις γυναίκες και έναν στους πέντε άνδρες. Μολονότι γενετικοί παράγοντες καθορίζουν αν ένα άτομο βρίσκεται σε αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση, εντούτοις διατροφικοί παράγοντες και τρόποι ζωής που σχετίζονται με τη σωματική άσκηση έχουν σημαντική επίδραση στην εκδήλωσή της.
Ουρική Αρθρίτιδα
Η ουρική αρθρίτιδα οφείλεται στην εναπόθεση ουρικών αλάτων στις αρθρώσεις, εξαιτίας αύξησης του ουρικού οξέος στο αίμα. Η συχνότητά της στις δυτικές χώρες κυμαίνεται στο 3% για τους άνδρες και στο 0,4% για τις γυναίκες άνω των 30 ετών.
Στην αιτιολογία της νόσου εμπλέκονται αφενός γενετικοί και αφετέρου διατροφικοί παράγοντες. Οι σημαντικότεροι διατροφικοί παράγοντες είναι η παχυσαρκία, η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, αλλά και η μη λήψη τροφής, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε απότομη αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα.
Ενδημική Βρογχοκήλη
Κύρια αιτία της ενδημικής βρογχοκήλης είναι η μειωμένη πρόσληψη ιωδίου με τις τροφές και το νερό, σε ποσότητα μικρότερη των 50 mg ημερησίως. Η σημασία της ενδημικής βρογχοκήλης εντοπίζεται στις συνέπειες που έχει όταν λάβει τη μορφή υποθυρεοειδισμού κατά την προγεννητική περίοδο, οπότε μπορεί να οδηγήσει σε αποβολές, θανάτους, συγγενείς ανωμαλίες και κρετινισμό, και κατά τη νεογνική περίοδο, οπότε οδηγεί σε μυξοίδημα. Η πρόληψη της νόσου μπορεί να επιτευχθεί με τη μαζική χορήγηση ιωδίου, συνήθως μέσω της βιομηχανικής ιωδίωσης του μαγειρικού άλατος, η οποία εγγυάται την επαρκή πρόσληψη του στοιχείου από όλο τον πληθυσμό.
Σιδηροπενική Αναιμία
Έλλειψη σιδήρου στον οργανισμό από κακή διατροφή οδηγεί στην εμφάνιση σιδηροπενικής αναιμίας, η οποία είναι η συχνότερη μορφή αναιμίας στον κόσμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Π.Ο.Υ., η νόσος εμφανίζεται περίπου στο 30% του συνολικού πληθυσμού ή αυτή τη στιγμή νοσούν γύρω στα 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Η συχνότητα της νόσου στις έγκυες γυναίκες, τα βρέφη και τα παιδιά κυμαίνεται γύρω στο 20% για τις δυτικές χώρες και στο 40-50% για τις αναπτυσσόμενες χώρες . Η πρόληψη της σιδηροπενικής αναιμίας μπορεί να επιτευχθεί αφενός με αύξηση της πρόσληψης σιδήρου με τις τροφές και χορήγηση τροφής εμπλουτισμένης σε σίδηρο και αφετέρου με μείωση της απώλειας αίματος.
Παθήσεις του Πεπτικού
Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ αποτελεί μια από τις συχνότερες αιτίες κίρρωσης του ήπατος. Διατροφικοί παράγοντες που συνδέονται με την εμφάνιση λιπώδους ήπατος ή άλλων ηπατικών βλαβών είναι η φτωχή σε πρωτεΐνες δίαιτα και η ανεπάρκεια βιταμίνης Ε. Διαιτητικοί παράγοντες και συγκεκριμένα η υψηλή πρόσληψη χοληστερόλης σε συνδυασμό με χαμηλή πρόσληψη φυτικών ινών και πολυακόρεστων λιπών, φαίνεται να επηρεάζουν την ανάπτυξη χολολίθων.
Έλλειψη Φθορίου
Το φθόριο είναι στοιχείο το οποίο υπάρχει στο νερό, στο τσάι και σε αρκετές τροφές (ιδιαίτερα θαλασσινές). Η βασική του σημασία εντοπίζεται στην προστασία των δοντιών από την τερηδόνα. Το νερό αποτελεί επαρκή πηγή φθορίου, όταν έχει περιεκτικότητα 1 ppm. Όταν η περιεκτικότητα είναι μικρότερη από 0,5 ppm συνιστάται η φθορίωση του νερού. Άλλοι τρόποι χορήγησης φθορίου είναι ο εμπλουτισμός διαφόρων τροφίμων (π.χ. αλάτι ή γάλα), η χρήση φθοριούχων προϊόντων κ.λπ.

Η Διατροφή στην Ελλάδα

Κατανάλωση θερμίδων
Από τη δεκαετία του 1960 και εξής, σημειώθηκαν στην Ελλάδα ταχύτατες μεταβολές, οι οποίες άλλαξαν ριζικά την εικόνα των διατροφικών αλλαγών στη χώρα. Η μέση κατά κεφαλή κατανάλωση θερμίδων σημείωσε σταθερή και συνεχή άνοδο. Ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η μέση κατανάλωση θερμίδων ήταν στην Ελλάδα η χαμηλότερη της Δυτικής Ευρώπης, μέσα σε 4 δεκαετίες έφτασε να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις υψηλότερες.
Κατανάλωση Τροφίμων
Μέσα στις δύο πρώτες δεκαετίες μετά το ‘60, η κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων αυξήθηκε κατά 100-130% και κατόπιν συνέχισε την ανοδική της πορεία με βραδύτερους ρυθμούς. Αντίστοιχη πορεία ακολούθησε και η κατανάλωση λαχανικών και πατάτας, ενώ αντίθετα, η κατανάλωση δημητριακών και οσπρίων σημείωσε μείωση. Μικρότερη αύξηση σημειώθηκε στην κατανάλωση φρούτων. Η κατανάλωση ζωικών λιπών άρχισε να αυξάνεται από τη δεκαετία του ‘80, χωρίς ωστόσο να υποκαταστήσει την κατανάλωση φυτικής προέλευσης ελαίων και κυρίως ελαιόλαδου, που παραμένει υψηλή. Τέλος, υπερδιπλασιάστηκε η κατανάλωση ζάχαρης. Οι εξελίξεις αυτές διαφοροποίησαν σημαντικά το προφίλ της ελληνικής διατροφής σε σχέση με την παραδοσιακή εικόνα που χαρακτήριζε τη χώρα. Η μέση κατανάλωση κρεάτων και γαλακτοκομικών τείνει σταδιακά να προσεγγίσει τα επίπεδα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η θερμιδική σημασία των λιπών, ελαίων και της ζάχαρης βρίσκεται ήδη σε υψηλά επίπεδα, μολονότι πρέπει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής αφορά το ελαιόλαδο. Παράλληλα όμως, η χώρα διατηρεί την υψηλότερη κατά κεφαλή κατανάλωση φρούτων, οσπρίων και λαχανικών, και μια από τις υψηλότερες σε δημητριακά.
Κατανάλωση θρεπτικών συστατικών
Εξαιτίας των παραπάνω μεταβολών, σημειώθηκε σημαντική διαφοροποίηση στην ποιοτική σύνθεση της θερμιδικής πρόσληψης. Το ποσοστό συμμετοχής των λιπιδίων στη συνολική θερμιδική κατανάλωση αυξάνει σταδιακά και από 27% το 1960 φτάνει στο 35,6% το 2003. Αντίθετα, η συμβολή των υδατανθράκων μειώνεται, ενώ η συμμετοχή των πρωτεϊνών μένει σχετικά αμετάβλητη. Συνεπώς, το κύριο χαρακτηριστικό των μεταπολεμικών εξελίξεων στην ποιοτική σύνθεση της θερμιδικής κατανάλωσης είναι η συνεχής αύξηση της ποσοστιαίας συμμετοχής των λιπιδίων και κυρίως των ζωικών λιπών.
Σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, η κατανάλωση λιπιδίων στην Ελλάδα βρίσκεται πλέον κοντά στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα. Το 2003 υπάρχουν πλέον αρκετές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, η Σουηδία και η Μ. Βρετανία, με κατανάλωση λιπιδίων χαμηλότερη από ό,τι η Ελλάδα.

Διατροφικές Τάσεις

Παχυσαρκία
Οι προαναφερθείσες μεταβολές στις διατροφικές συνήθειες των Ευρωπαίων είχαν σημαντικές συνέπειες στην υγεία του πληθυσμού. Πληθυσμιακές μελέτες στον ευρωπαϊκό χώρο δείχνουν ότι η παχυσαρκία (ΒΜΙ>30) έχει αυξηθεί μέσα στην τελευταία μόνο δεκαετία κατά 10-40% και η συχνότητά της στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες κυμαίνεται πλέον μεταξύ 10% και 27% του συνολικού πληθυσμού στους άνδρες και μέχρι 38% στις γυναίκες. Στην Ελλάδα, ο επιπολασμός της παχυσαρκίας στον γενικό πληθυσμό βρίσκεται πλέον στα υψηλότερα επίπεδα μεταξύ των χωρών της Δυτικής Ευρώπης . Στους άνδρες άνω των 15 ετών φθάνει το 26%, ενώ στις γυναίκες το 18,2%, που είναι η δεύτερη υψηλότερη μεταξύ των γυναικών.
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, προκύπτουν τα εξής:
• Στις ηλικίες 15-24 ετών: Η Ελλάδα παρουσιάζει στους άνδρες το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό υπέρβαρων (30%) μετά τη Γερμανία, ενώ στις γυναίκες ένα ποσοστό 13% που βρίσκεται στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα.
• Στις ηλικίες 35-44 ετών: Η Ελλάδα παρουσιάζει στους άνδρες το υψηλότερο ποσοστό υπέρβαρων (69,6%), ενώ στις γυναίκες το τρίτο υψηλότερο ποσοστό (41,9%).
• Στις ηλικίες 55-64 ετών: Στους άνδρες το ποσοστό των υπέρβαρων φτάνει το 71,1% και είναι το τρίτο υψηλότερο μεταξύ των χωρών του πίνακα, ενώ στις γυναίκες το 68,9% και είναι το δεύτερο υψηλότερο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και μια μικρή αύξηση της μέσης τιμής του δείκτη μάζας σώματος σε πληθυσμιακό επίπεδο μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της  νοσηρότητας κατά 10%.
Σε ό,τι αφορά στην παιδική παχυσαρκία, υπολογίζεται ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν περίπου 3 εκατ. υπέρβαρα παιδιά και ο αριθμός τους αυξάνει κατά 400.000 ετησίως. Το ποσοστό των υπέρβαρων παιδιών υπολογίζεται συνολικά στο 25% στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά σε ορισμένες χώρες ξεπερνά το 30%.
Στην ηλικία των 13 ετών, η Ελλάδα παρουσιάζει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών του πίνακα. Στην ηλικία των 15 ετών, στα μεν αγόρια παρουσιάζει το υψηλότερο ποσοστό της Δυτικής Ευρώπης, ενώ στα κορίτσια ένα μέσο ποσοστό, αισθητά χαμηλότερο από εκείνο των αγοριών. Από τη γεωγραφική κατανομή της παχυσαρκίας στην Ευρώπη φαίνεται υψηλότερη συχνότητα παχυσαρκίας σε χώρες της νότιας Ευρώπης. Το πρόβλημα φαίνεται να είναι ακόμη εντονότερο στις ηλικίες 7-11 ετών, όπου οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου αναφέρουν ποσοστά υπέρβαρων παιδιών που ξεπερνούν το 30%.
Σακχαρώδης Διαβήτης
Ο επιπολασμός του σακχαρώδη διαβήτη υπολογίζεται στην Ελλάδα σε 6,1%, ενώ μέχρι το 2025 εκτιμάται ότι θα φτάσει το 7,3% .
Παθήσεις του Κυκλοφορικού - Στεφανιαία Νόσος
Η προτυποποιημένη κατά ηλικία θνησιμότητα από νοσήματα του κυκλοφορικού σημείωσε διαχρονικά στην Ελλάδα σημαντική αύξηση μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και, στη συνέχεια, αισθητή μείωση. Η μείωση είναι μεγαλύτερη όσον αφορά την προτυποποιημένη θνησιμότητα από παθήσεις των εγκεφαλικών αγγείων, ενώ η θνησιμότητα από ισχαιμική καρδιοπάθεια φαίνεται διαχρονικά περισσότερο σταθερή, με τάσεις μείωσης μόλις τα δύο τελευταία χρόνια. Διαπιστώνεται η ύπαρξη υψηλής θνησιμότητας από ισχαιμική καρδιοπάθεια ήδη από τις ηλικίες 45-59 ετών, καθώς και η σημαντική θνησιμότητα από την ίδια νόσο στην ηλικία των 30-44 ετών. Σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, η Ελλάδα φαίνεται να παρουσιάζει έναν ιδιαίτερα υψηλό δείκτη θνησιμότητας από παθήσεις των εγκεφαλικών αγγείων. Σε ό,τι αφορά τη θνησιμότητα από ισχαιμική καρδιοπάθεια, η Ελλάδα έχει μια μέση θνησιμότητα σε σχέση με τις άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, η οποία εντούτοις είναι υψηλότερη από όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης.
Καρκίνοι Σχετιζόμενοι με τη Διατροφή
Η θνησιμότητα από τους καρκίνους που συνδέονται με τη διατροφή παρουσιάζει διαχρονικά στην Ελλάδα τάσεις συνεχούς αύξησης. Σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του μαστού, η αύξηση που παρατηρήθηκε κατά την περίοδο 1970-2006 ήταν 61,9%, ενώ σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του παχέος εντέρου, από το 1980 και εξής, η αύξηση έφτασε το 55,1%. Σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού στην Ελλάδα έχει φτάσει ήδη σε αντίστοιχα επίπεδα, ενώ η θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου βρίσκεται στα χαμηλότερα ευρωπαϊκά επίπεδα. Η χαμηλότερη θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου συνδέεται πιθανότατα με την παραδοσιακά υψηλότερη κατανάλωση στην Ελλάδα λαχανικών, φρούτων και γενικότερα φυτικής προέλευσης τροφίμων. Πρέπει εντούτοις να υπογραμμισθεί ότι σε καμία άλλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα, με εξαίρεση την Ισπανία, δεν παρατηρούνται διαχρονικά τόσο έντονες τάσεις αύξησης της θνησιμότητας από τη νόσο. Αντίθετα, μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, σχεδόν το σύνολο των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης πέτυχαν μείωση της θνησιμότητας από τη νόσο. Oι γενικότερες διατροφικές εξελίξεις στη χώρα τείνουν με ταχείς ρυθμούς να εξαφανίσουν το πλεονέκτημα που υπήρχε σε σχέση με τη θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Το Προφίλ των Διατροφικών Συνηθειών των Ελλήνων

Το Προφίλ των Διατροφικών Συνηθειών των Παιδιών στην Ελλάδα, το 2008
1. Ένα στα τρία παιδιά ηλικίας 3-12 ετών έχει σωματικό βάρος πάνω από το κανονικό.
2. Το πρόβλημα του υπερβάλλοντος βάρους κορυφώνεται στις ηλικίες των 7-12 ετών και μάλιστα στις αγροτικές περιοχές, όπου το ποσοστό των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών φτάνει περίπου στο ένα στα δύο. Στη νηπιακή ηλικία των 3-6 ετών, 1 στα 5 παιδιά είναι λιποβαρή.
3. Στο σύνολο του δείγματος, 1 στα 4 παιδιά ηλικίας 3-18 ετών είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο.
4. Σχετικά με τις καταναλωτικές συνήθειες των παχύσαρκων παιδιών, η έρευνα κατέδειξε ότι σε σχέση με τα παιδιά φυσιολογικού βάρους, αυτά:
• καταναλώνουν περισσότερα γλυκά ή μη σπιτικά γλυκά αρτοσκευάσματα στο πρωινό τους
• καταναλώνουν λιγότερα λαχανικά
• καταναλώνουν σνακ όπως γαριδάκια, πατατάκια κ.λπ. σε υπερδιπλάσια συχνότητα
• δεν καταναλώνουν καθόλου πρωινό σε μεγαλύτερο βαθμό
• καταναλώνουν σε μικρότερο βαθμό ένα «επαρκές πρωινό».
5. Από τα πορίσματα της έρευνας προέκυψε ότι οι ερωτηθέντες δεν έχουν την πραγματική εικόνα του βάρους τους. Έτσι, από τη μια μεριά οι μητέρες παιδιών ηλικίας 3-12 ετών θεωρούν σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά τους είναι φυσιολογικά σε βάρος, ενώ τα ποσοστά των υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών αυτής της ηλικίας είναι υψηλά (31%). Από την άλλη, οι έφηβοι ηλικίας 13-18 ετών θεωρούν σε μεγάλο βαθμό ότι έχουν παραπάνω βάρος από το φυσιολογικό, ενώ αυτό δεν ισχύει, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να υποβάλλονται σε δίαιτες χωρίς πολλές φορές να το χρειάζονται.
6. Ένα εξίσου σημαντικό εύρημα είναι ότι σχεδόν οι μισοί παχύσαρκοι και υπέρβαροι είναι ικανοποιημένοι με το βάρος τους, μάλιστα 1 στους 10 θεωρεί ότι είναι πιο αδύνατος από όσο θα ήθελε. Αντίθετα, 1 στους 10 λιποβαρείς και 2 στους 10 με φυσιολογικό βάρος θεωρούν τον εαυτό τους πιο βαρύ από όσο θα ήθελαν και καταλήγουν σε δίαιτα.
7. Λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες τρώνε ένα «επαρκές» πρωινό, ενώ το 14% δεν τρώει καθόλου πρωινό, με την κακή αυτή συνήθεια να υιοθετείται περισσότερο από τους νέους 16-18 ετών, όπου 1 στους 4 φεύγει το πρωί από το σπίτι με άδειο στομάχι.
8. Όσον αφορά στην κατανάλωση φρούτων, με δεδομένο ότι η ενδεικτική ποσότητα ημερήσιας κατανάλωσης είναι 2-3 φρούτα, οι μισοί περίπου ερωτηθέντες, σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, καταναλώνουν μόνο ένα φρούτο ή ένα ποτήρι χυμό την ημέρα ή δεν καταναλώνουν καθόλου φρούτα. Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες η κατανάλωσή τους είναι χαμηλότερη από 1 φορά την ημέρα.
9. Οι έφηβοι καταναλώνουν με μεγαλύτερη συχνότητα, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, γρήγορο φαγητό, με ένα ποσοστό 11% να το καταναλώνει περισσότερες από 5 φορές την εβδομάδα.
10. Η έρευνα ακόμα έδειξε ότι η σχέση των παιδιών μας με τη μεσογειακή διατροφή δεν είναι ιδιαίτερα καλή, αφού μοντέλο μεσογειακής διατροφής ακολουθεί μόλις το 10% του συνόλου των ερωτηθέντων, με τους έφηβους να έχουν το χαμηλότερο σκορ. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αντίστοιχη μελέτη που έχει γίνει σε μια άλλη μεσογειακή χώρα, την Ισπανία, «καλό» σκορ μεσογειακής διατροφής είχε το 46% των ερωτηθέντων. Όπως έδειξε η έρευνα, το μορφωτικό επίπεδο των γονέων, αλλά και το να τρώει το παιδί έστω μια φορά την ημέρα μαζί με κάποιο γονιό του, επηρεάζει θετικά το σκορ μεσογειακής διατροφής.
11. Σημαντικά είναι και τα ευρήματα της έρευνας για τη σωματική και την καθιστική δραστηριότητα των παιδιών μας. Ενώ ο ενδεδειγμένος χρόνος σωματικής δραστηριότητας είναι τουλάχιστον 1 ώρα την ημέρα, σχεδόν τα μισά Ελληνόπουλα βρίσκονται κάτω από αυτό το όριο. Το ποσοστό αυτό αυξάνει με την αύξηση της ηλικίας, και φτάνει στους νέους 16-18 ετών σχεδόν στο 70%. Από την άλλη μεριά, ο χρόνος των καθιστικών δραστηριοτήτων (παρακολούθηση τηλεόρασης, παιχνίδια σε Η/Υ, κ.λπ.) πρέπει να περιορίζεται σε λιγότερες από 2 ώρες. Από την έρευνα προέκυψε ότι το 14% των ερωτηθέντων ξεπερνά τις 2 ώρες καθιστικών δραστηριοτήτων, με το ποσοστό αυτό να αυξάνει με την αύξηση της ηλικίας. Συγκεκριμένα, το όριο των 2 ωρών ξεπερνά διπλάσιο ποσοστό εφήβων (13-18 ετών) απ’ ό,τι παιδιών (3-12 ετών).

Οικονομικές Διαστάσεις

Πέραν των πολλαπλών και σημαντικών συνεπειών που έχει η διατροφή στην υγεία του πληθυσμού, υπάρχουν επίσης και σημαντικότατες οικονομικές επιπτώσεις. Οι οικονομικές επιπτώσεις περιλαμβάνουν αφενός τα άμεσα κόστη που αφορούν τις δαπάνες περίθαλψης των νοσημάτων, τα οποία συνδέονται με τη διατροφή και την παχυσαρκία και, αφετέρου, το έμμεσο κόστος από τη χαμένη παραγωγικότητα λόγω ασθένειας, ανικανότητας και πρόωρου θανάτου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ. στην Ε.E., η παχυσαρκία απορροφά ποσοστό μέχρι και 7% των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης ενώ αντίστοιχο ποσοστό έχει υπολογισθεί και στις ΗΠΑ. Εκτιμάται ακόμη ότι το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί περισσότερο, λόγω των αυξανόμενων τάσεων που παρατηρούνται στην παχυσαρκία.
Συνεπώς, η αντιμετώπιση του υπερβολικού βάρους και της παχυσαρκίας δεν είναι σημαντική μόνον σε σχέση με τη Δημόσια Υγεία, αλλά επίσης και σε σχέση με τις μακροπρόθεσμες δαπάνες των υγειονομικών υπηρεσιών και το σύνολο της οικονομίας, καθώς και για τη δυνατότητα των πολιτών να ζουν παραγωγική ζωή μέχρι τα γεράματά τους.

Μέτρα και Πολιτικές για τη Διατροφή στην Ελλάδα

Ασφάλεια και Υγιεινή των Τροφίμων
Η πολιτική για τη διατροφή στην Ελλάδα έχει ως κύρια κατεύθυνση τη διασφάλιση της υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων, καθώς και των επιχειρήσεων τροφίμων και εστίασης. Στον τομέα αυτό, ο κύριος φορέας σχεδιασμού και άσκησης της πολιτικής τροφίμων είναι ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (Ε.Φ.Ε.Τ.). Η αποστολή του Ε.Φ.Ε.Τ. είναι:
• Η προστασία του καταναλωτή με τη διασφάλιση της εισαγωγής, της παραγωγής και της διακίνησης υγιεινών τροφίμων.
• Η πιστοποίηση της ποιότητας και η ποιοτική αναβάθμιση των τροφίμων.
• Η αποτροπή φαινομένων νοθείας, καθώς και η μέριμνα για την αποτροπή της παραπλάνησης και η προστασία των οικονομικών συμφερόντων του καταναλωτή. Επιπλέον, από το 2000, ορίστηκε ως ο αρμόδιος φορέας για την εφαρμογή των συστημάτων διασφάλισης υγιεινής των τροφίμων (H.A.C.C.P.) στις επιχειρήσεις τροφίμων.
Η αποστολή του Ε.Φ.Ε.Τ. υλοποιείται με τις ακόλουθες κατηγορίες ενεργειών:
• Συστηματικούς ελέγχους και επιθεωρήσεις τροφίμων και επιχειρήσεων τροφίμων.
• Παροχή τεχνικής βοήθειας προς τους παραγωγικούς κλάδους.
• Καθορισμό και έλεγχο της εφαρμογής προτύπων και διαδικασιών ποιότητας και ασφάλειας.
• Διαμόρφωση θέσεων, εισηγήσεων και πολιτικών σε θέματα ασφάλειας τροφίμων.
• Πληροφόρηση και εκπαίδευση του καταναλωτή.
Υγιεινή Διατροφή
Στον τομέα της προώθησης υγιεινών προτύπων διατροφής, τα μέτρα που έχουν ληφθεί στη χώρα μας αφορούν κύρια την αγωγή υγείας στα παιδιά και τη λήψη μέτρων για τα σχολεία. Η διατροφική αγωγή στα σχολεία προωθείται μέσα από τις δράσεις του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Το Υπουργείο, σε συνεργασία και με άλλους φορείς, οργανώνει προγράμματα πληροφόρησης και βιωματικής εκπαίδευσης για την παραδοσιακή ελληνική δίαιτα, την υγιεινή διατροφή, την παχυσαρκία και τη σωματική άσκηση στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Παράλληλα, σε συνεργασία των Υπουργείων Παιδείας και Υγείας, έχουν προωθηθεί μέτρα απαγόρευσης της πώλησης σκευασμάτων υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, ζάχαρη και αλάτι από τα σχολικά κυλικεία και έχουν οργανωθεί πρωτοβουλίες για την προώθηση υγιεινών τροφίμων (π.χ. φρούτων).
Στο επίπεδο του γενικού πληθυσμού, οι πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί αναφέρονται κυρίως στην προώθηση του ελαιόλαδου αντί των ζωικών λιπών και κατά περιόδους στην προώθηση της κατανάλωσης φρούτων ή άλλων ομάδων τροφίμων. Συχνά, οι πρωτοβουλίες αυτές προωθούνται από φορείς του ιδιωτικού τομέα και έχουν κύρια οικονομική κατεύθυνση και όχι υγειονομική.
Στο νομοθετικό επίπεδο, έχουν θεσπισθεί μέτρα που αναφέρονται στο φρέσκο γάλα, το ψωμί κ.λπ., αλλά και στο πεδίο αυτό τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν κύρια κατεύθυνση τη ρύθμιση της αγοράς και την προστασία του καταναλωτή και λιγότερο μια υγειονομική κατεύθυνση.

Η Στρατηγική του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

Από το Σεπτέμβριο του 2000, το ευρωπαϊκό τμήμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με το «Πρώτο Σχέδιο Δράσης για τη Διατροφική Πολιτική και Πολιτική Τροφίμων» (WHO 2001), ανέπτυξε μια συνολική στρατηγική στα ζητήματα της διατροφής και της ασφάλειας των τροφίμων, με σκοπό να μεγιστοποιήσει τα οφέλη για τη Δημόσια Υγεία. Η προσέγγιση αυτή περιλαμβάνει μια ενιαία πολιτική τροφίμων και διατροφής, με τρεις διακριτές στρατηγικές:
• στρατηγική προώθησης της υγιεινής διατροφής
• στρατηγική προώθησης της ασφάλειας των τροφίμων και
• στρατηγική για την εξασφάλιση του εφοδιασμού στα ενδεδειγμένα τρόφιμα.
Τον Μάιο του 2004, η Παγκόσμια Συνέλευση του Π.Ο.Υ. υιοθέτησε την «Παγκόσμια Στρατηγική για τη Διατροφή, τη Σωματική Δραστηριότητα και Υγεία» (WHO 2004). Το «Δεύτερο Σχέδιο Δράσης για τη Διατροφική Πολιτική και Πολιτική Τροφίμων 2007-2012» (WHO 2003a), συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση, συμπεριλαμβάνοντας και τη στάθμιση κινδύνων – ωφελειών των νέων τροφίμων.
Η προσέγγιση αυτή προϋποθέτει ότι η ανάπτυξη της ενιαίας πολιτικής τροφίμων και διατροφής θα στηρίζεται απόλυτα πάνω σε μια ευρεία διατομεακή συνεργασία, η οποία θα εμπλέκει όλους τους τομείς από την παραγωγή τροφίμων, μέχρι την επεξεργασία και την κατανάλωση.
Τα δύο Σχέδια Δράσης του ευρωπαϊκού τμήματος του Π.Ο.Υ. καθορίζουν στόχους για τη μείωση των βλαπτικών συνεπειών της διατροφής στην υγεία, στα εξής πεδία:
• Περιορισμό της πρόσληψης κεκορεσμένων λιπαρών, ζάχαρης και αλατιού και αύξηση της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών.
• Μείωση των μη λοιμωδών νοσημάτων που σχετίζονται με τη διατροφή.
• Μείωση της παχυσαρκίας στα παιδιά και τους εφήβους.
• Περιορισμό των ανεπαρκειών σε μικροδιατροφικούς παράγοντες.
• Περιορισμό των τροφιμογενών λοιμώξεων.
• Μείωση κατά 50% του ποσοστού των ανθρώπων που υποφέρουν από πείνα.
Η στρατηγική του Π.Ο.Υ. καθορίζει τις παρακάτω έξι περιοχές παρεμβάσεων:
Υποστήριξη ενός υγιούς ξεκινήματος: Φροντίδα για τη μητέρα και το παιδί
Οι δράσεις - κλειδιά αφορούν στη διασφάλιση της κατάλληλης διατροφής της εγκύου, το θηλασμό για 6 μήνες, τη βελτίωση της συμπληρωματικής διατροφής του βρέφους και τη διασφάλιση ασφαλών και ισορροπημένων γευμάτων για τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.
Διασφάλιση της ασφάλειας και της υγιεινής των τροφίμων για όλους
Οι δράσεις απευθύνονται στο εμπόριο και τη βιομηχανία τροφίμων και αποβλέπουν στην ενίσχυση της υπευθυνότητάς τους για ασφαλή και υγιεινή διατροφή, συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών μέτρων, καθώς και στην προβολή της στον πληθυσμό.
Πληροφόρηση και εκπαίδευση καταναλωτών: Πώς και τι να τρώμε και πώς να μειώσουμε τους κινδύνους
Δράσεις επικοινωνίας και πληροφόρησης για την προώθηση υγιών τρόπων ζωής και συνηθειών, και ασφαλών προμηθειών τροφίμων. Στο πεδίο αυτό περιλαμβάνονται οι εκστρατείες ενημέρωσης των καταναλωτών, η επισήμανση των τροφίμων και η προώθηση μέτρων για τη βελτίωση της πληροφόρησης, τα οποία είναι αναγκαία για την υποστήριξη υγιεινών επιλογών.
Ανάπτυξη ολοκληρωμένων δράσεων που λαμβάνουν υπόψη και άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ. τη σωματική άσκηση)
Αυτό το πεδίο δράσης αναφέρεται στην ανάγκη ανάπτυξης ολοκληρωμένων παρεμβάσεων, οι οποίες θα συνυπολογίζουν και άλλους παράγοντες κινδύνου και ιδίως την κατανάλωση αλκοόλ και τη σωματική άσκηση, αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες που σχετίζονται με την ασφάλεια του νερού και των τροφίμων.
Ενίσχυση της υγιεινής διατροφής και της ασφάλειας των τροφίμων στον υγειονομικό τομέα
Οι δράσεις στον τομέα αυτό αποβλέπουν στο να αξιοποιήσουν τον υγειονομικό τομέα στην προώθηση υγιεινής και ασφαλούς διατροφής και να μειώσουν τις επιβλαβείς δράσεις της διατροφής στην υγεία.
Παρακολούθηση και αξιολόγηση
Αναφέρεται στην ανάγκη ανάπτυξης συστημάτων εποπτείας της υγείας και της διατροφής, τα οποία να εξασφαλίζουν τη δυνατότητα παρακολούθησης των εξελίξεων στις διάφορες παραμέτρους της παραγωγής, διαθεσιμότητας και κατανάλωσης τροφίμων, τη σύνθεση της διατροφής, την πορεία των τροφιμογενών μη λοιμωδών και λοιμωδών νοσημάτων και την παρακολούθηση των βιολογικών και χημικών κινδύνων.
Παράλληλα, ο Π.Ο.Υ. προωθεί την ανάπτυξη επιμέρους στρατηγικών, που επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και στην προώθηση της σωματικής άσκησης, προτείνοντας στις χώρες μέτρα και πολιτικές οι οποίες μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών.
Τέλος, ο Π.Ο.Υ. έχει οργανώσει την επιστημονική τεκμηρίωση, καθώς και βάσεις δεδομένων για τη διατροφή και την παχυσαρκία, μέτρα που διευκολύνουν τις χώρες να σχεδιάσουν πολιτικές και προγράμματα παρέμβασης.

Η Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται η στρατηγική της Ε.E. στον τομέα της διατροφής είναι η διακηρυγμένη απαίτηση, «κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή όλων των πολιτικών και δράσεων της Κοινότητας να εξασφαλίζεται υψηλού επιπέδου προστασία της υγείας». Η απαίτηση αυτή στην Ε.Ε. ερμηνεύεται ότι οι προτάσεις σε όλους τους τομείς της κοινοτικής δραστηριότητας (εσωτερική αγορά, έρευνα, γεωργία, εμπόριο και πολιτική ανάπτυξης, περιβάλλον κ.λπ.) πρέπει να προάγουν ενεργητικά την προστασία της υγείας. Πάνω σε αυτή τη θεμελιακή αφετηρία, η στρατηγική της Ε.E. στον τομέα της διατροφής κινείται σε δύο άξονες:
α) Ο ένας άξονας αφορά την ασφάλεια των τροφίμων και την προστασία του καταναλωτή από βιολογικούς, χημικούς, τοξικούς ή άλλους κινδύνους που μπορεί να απειλήσουν την υγεία, με σκοπό την εξασφάλιση υψηλότερου επιπέδου ασφάλειας των τροφίμων.
β) Ο δεύτερος άξονας είναι η προσέγγιση της διατροφής μέσα από την οπτική της Δημόσιας Υγείας, ως σημαντικού καθοριστικού παράγοντα της υγείας, αλλά και της νοσηρότητας των ανθρώπων. Σε σχέση με τον πρώτο άξονα, η στρατηγική της Ε.Ε. έχει καθορισθεί από το 2000 με τη «Λευκή Βίβλο» για την ασφάλεια των τροφίμων, που ορίζει ένα σύνολο ενεργειών για τη συμπλήρωση και τον εκσυγχρονισμό της κοινοτικής νομοθεσίας στον τομέα αυτό. Επιπλέον, το κοινοτικό πρόγραμμα δράσης στον τομέα της υγείας και της προστασίας των
καταναλωτών για την περίοδο 2007-2013, περιλαμβάνει στον τομέα της υγιεινής των τροφίμων:
• κοινές δράσεις και συνέργειες με άλλους τομείς
• δράσεις του προγράμματος Δημόσιας Υγείας και
• δράσεις που αφορούν την προστασία του καταναλωτή.
Ο δεύτερος άξονας της στρατηγικής της Ε.E. είναι η οικοδόμηση μιας ειδικής πολιτικής για την προώθηση της υγιεινής διατροφής και την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, με σκοπό τον περιορισμό των σχετιζόμενων με τη διατροφή και την παχυσαρκία ασθενειών. Στον τομέα αυτό, το 2007, η Ε.E. προχώρησε στην οριστικοποίηση της «Ευρωπαϊκής στρατηγικής για θέματα υγείας που έχουν σχέση με τη διατροφή, το υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία» και επιβεβαίωσε τις δράσεις που από το 2005 είχαν προσδιορισθεί με την «Πράσινη Βίβλο» για τη διατροφή και την παχυσαρκία. Το πλαίσιο που καθορίζουν οι δύο αυτές οδηγίες περιλαμβάνει δράσεις στους παρακάτω τομείς:
- Σφαιρική και ολοκληρωμένη προσέγγιση της διατροφής, με παρεμβάσεις σε όλες τις συναφείς πολιτικές.
- Θέσπιση μέτρων, ώστε σε όλες τις συναφείς πολιτικές σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, να λαμβάνεται υπόψη ο αντίκτυπος στη διατροφική υγεία και τη σωματική άσκηση, με την αξιολόγηση των επιπτώσεων, τη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος που να διευκολύνει την υγιεινή διατροφή, τη σωματική άσκηση κ.λπ.
- Πληροφόρηση των καταναλωτών και διαφήμιση.
- Περιλαμβάνει τη θέσπιση μέτρων για την παροχή των αναγκαίων πληροφοριών στους καταναλωτές, οι οποίες θα τους επιτρέψουν να κάνουν ορθές επιλογές όσον αφορά τη διατροφή τους, και μέτρα αναφορικά με τη διασφάλιση της αποφυγής παραπλανητικής διαφήμισης στον τομέα της διατροφής.
Για το ζήτημα αυτό, η Ε.E., ήδη από το 2003 έχει ψηφίσει σχετική οδηγία που αναφέρεται στη ρύθμιση θεμάτων για τη διατροφική ενημέρωση στις ετικέτες των τροφίμων. Η δράση αυτή αποσκοπεί στο να προσφέρει στους καταναλωτές με απλό και σαφή τρόπο βασικές πληροφορίες για τη σχέση διατροφής με την υγεία, τον τρόπο που οι διάφοροι διατροφικοί παράγοντες συμβάλλουν στην παχυσαρκία και για τα κριτήρια υγιεινών επιλογών στην καθημερινή διατροφή.
- Μέτρα τα οποία απευθύνονται στα παιδιά και στους νέους.
- Ανάπτυξη και διάδοση βέλτιστων πρακτικών για την προώθηση της υγείας, της υγιεινής διατροφής και της φυσικής άσκησης στα παιδιά και στους νέους.
- Προώθηση της υγιεινής διατροφής στους χώρους εργασίας.
- Ανάπτυξη μέτρων και δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στην ενθάρρυνση και προώθηση υγιεινών επιλογών διατροφής και σωματικής άσκησης στους χώρους εργασίας.
- Διευκόλυνση της πρόσβασης στην υγιεινή διατροφή.
- Αξιοποίηση των δυνατοτήτων της κοινής αγροτικής πολιτικής και της πολιτικής μεταποίησης των τροφίμων και προώθηση πολιτικών που θα διευκολύνουν τη διαθεσιμότητα υγιεινών τροφίμων στον πληθυσμό.
- Ενθάρρυνση της σωματικής άσκησης.
- Ενθάρρυνση και υποστήριξη πρωτοβουλιών και πολιτικών για την προώθηση όλου του φάσματος δραστηριοτήτων από τα οργανωμένα αθλήματα έως τους «τρόπους ενεργητικής μετακίνησης».
- Αντιμετώπιση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων.
- Λήψη μέτρων και ανάληψη ειδικών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων που παρατηρούνται στον τομέα της υγιεινής διατροφής, εξαιτίας μορφωτικών, οικονομικών, πολιτιστικών ή άλλων παραγόντων.
- Αξιοποίηση του ρόλου των επαγγελματιών στον τομέα της υγείας.
- Προώθηση μέτρων με σκοπό τη μέγιστη αξιοποίηση των επαγγελματιών υγείας στη βελτίωση της διατροφής και της σωματικής άσκησης των ασθενών τους, αλλά και για την προώθηση της υγιεινής διατροφής και της σωματικής άσκησης στις υγειονομικές υπηρεσίες.
- Προώθηση της έρευνας.
- Μέτρα για την προώθηση της έρευνας στο πεδίο της διατροφής, ώστε να αυξηθούν οι γνώσεις σχετικά με τους καθοριστικούς παράγοντες των διατροφικών επιλογών σε σχέση με την υγεία.
- Πολιτικές παρακολούθησης.
- Μέτρα για την οργάνωση σε κοινοτικό και εθνικό επίπεδο της παρακολούθησης των δεδομένων σχετικά με τη διατροφή και την παχυσαρκία.
- Συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.
- Προώθηση της συνεργασίας και της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, με σκοπό την προώθηση υγιεινών επιλογών στα βιομηχανικά τρόφιμα και στα καταστήματα εστίασης, καθώς και για την προώθηση υγιεινών επιλογών στον τομέα της σωματικής άσκησης.
- Διεθνής συνεργασία.
- Ενίσχυση της συνεργασίας με τον Π.Ο.Υ. και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Θεραπευτικές Υπηρεσίες

Σήμερα δραστηριοποιούνται στο πλαίσιο του Ε.Σ.Υ. ιατρεία παχυσαρκίας και συμβουλευτικά γραφεία διατροφής σε μια σειρά δημόσιων νοσοκομείων. Παράλληλα, στα διαβητολογικά ιατρεία σε όλη την Ελλάδα έμμεσα μπορεί να αντιμετωπιστεί και το ζήτημα της παχυσαρκίας, αφού πρόκειται για μια επιπλοκή που επιβαρύνει ιδιαίτερα τους διαβητικούς ασθενείς.
Νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ., στα οποία λειτουργούν ιατρεία αντιμετώπισης της παχυσαρκίας.
Γενικό Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο»
Γενικό «Λαϊκό» Νοσοκομείο Αθηνών Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»
«Κοργιαλένειο-Μπενάκειο» Νοσοκομείο
Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας «Αγία Όλγα»
Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν» Γενικό Νοσοκομείο Αττικής «ΚΑΤ»
Γενικό Νοσοκομείο Μελισσίων «Αμαλία Φλέμινγκ» Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «Τζάνειο»
Γενικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά «Μεταξά» Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας
ΓΠΝΘ «Ιπποκράτειο»
Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «ΑΧΕΠΑ»
Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Άγιος Δημήτριος»
Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας
Γενικό Νοσοκομείο Σερρών Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων
Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Κορίνθου

πηγή: http://www.yyka.gov.gr

Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί

Ποιο ήταν μέχρι σήμερα το υφιστάμενο Ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (Γ.Τ.Ο) και τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα (Γ.Τ.Τ);

Το υφιστάμενο κοινοτικό ρυθμιστικό πλαίσιο, που οριοθετεί την παραγωγή, κυκλοφορία και επισήμανση τροφίμων, που συνίσταται, περιέχουν ή παράγονται από Γ.Τ.Ο και το οποίο θα υποστεί αρκετές τροποποιήσεις με την έναρξη εφαρμογής του Κανονισμού 1829/2003, που αφορά τους "γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς" (L268/18.10.2003, σελ. 1-23) και του Κανονισμού 1830/2003 που αφορά "την ιχνηλασιμότητα και την επισήμανση γενετικώς τροποιημένων οργανισμών και την ιχνηλασιμότητα τροφίμων και ζωοτροφών που παράγονται από γενετικώς τροποιημένους οργανισμούς και την τροποποίηση της οδηγίας 2001/18/ΕΚ" (l268/18.10.2003,σελ. 24-28) συνοψίζεται στις παρακάτω Οδηγίες και Κανονισμούς:

• Οδηγία 2001/18 (L 106/17.04.2001) "για τη σκόπιμη ελευθέρωση γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον και την κατάργηση της οδηγίας 90/220/ΕΟΚ", η οποία αναφέρεται στους κανόνες σκόπιμης απελευθέρωσης ΓΤΟ, θέτει σε εφαρμογή τη "βήμα προς βήμα" διαδικασία έγκρισης, εφόσον όμως έχει πραγματωθεί η κατά περίπτωση αξιολόγηση των κινδύνων για την υγεία του ανθρώπου και η κατάλληλη περιβαλλοντική αξιολόγηση.
  
  Πιο συγκεκριμένα η οδηγία 2001/18/ΕΚ εισαγάγει: - υποχρεωτικό σύστημα παρακολούθησης σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της αλληλεπίδρασης ΓΤΟ με άλλους ΓΤΟ και το περιβάλλον. - γενικούς κανόνες υποχρεωτικής επισήμανσης και ανιχνευσιμότητας. - υποχρεωτική γνωμοδότηση από τις Κοινοτικές Επιστημονικές Επιτροπές. - υποχρέωση γνωμοδότησης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τις αποφάσεις έγκρισης απελευθέρωσης ΓΤΟ.
• Κανονισμός 258/97 (L43/14.02.1997) "σχετικά με τα νέα τρόφιμα και τα νέα συστατικά τροφίμων", ο οποίος προβλέπει τους όρους έγκρισης και κυκλοφορίας και τους γενικούς κανόνες επισήμανσης των τροφίμων που περιέχουν ή αποτελούνται από ΓΤΟ ή άλλων νεοφανών τροφίμων. Εισαγάγει την έννοια της "ουσιαστικής ισοδυναμίας" (substantial equivalent), που αναφέρεται σε τρόφιμα που προέρχονται από ΓΤΟ, αλλά δεν περιέχουν ΓΤ πρωτεΐνη ή DNA και τα οποία θεωρούνται "ουσιαστικά ισοδύναμα" με τα αντίστοιχα συμβατικά σε ότι αφορά τη σύνθεση, τη θρεπτική αξία, το μεταβολισμό, την προοριζόμενη χρήση τους και παρέχει μια απλουστευμένη διαδικασία έγκρισης για τρόφιμα που είναι ουσιαστικά ισοδύναμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι εταιρείες που θα διαθέσουν ένα χαρακτηριζόμενο ως "ουσιαστικά ισοδύναμο" τρόφιμο στην αγορά, αρκεί να προβούν σε μια απλή δήλωση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Ε.Ε), που να συνοδεύεται από επιστημονική γνωμοδότηση ή γνώμη αρμόδιας Αρχής Κράτους - Μέλους (Κ-Μ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
  
  Η διαδικασία έγκρισης που περιγράφεται στο συγκεκριμένο κανονισμό περιλαμβάνει την αξιολόγηση του φακέλου του προς έγκριση ΓΤΤ από την αρμόδια Αρχή του Κ-Μ, στο οποίο το προϊόν θα τεθεί για πρώτη φορά στην αγορά. Στην περίπτωση θετικής γνωμοδότησης, το Κ-Μ ενημερώνει τα άλλα Κ-Μ μέσω της Ε.Ε και αν δεν υπάρχουν ενστάσεις σχετικά με το φάκελο έγκρισης από τα άλλα Κ-Μ, τότε το Κ-Μ το οποίο έκανε την αξιολόγηση εγκρίνει τη διάθεση του ΓΤ προϊόντος σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν υπάρχουν ενστάσεις από τα άλλα Κ-Μ, τότε απαιτείται απόφαση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ε.Ε. συμβουλεύεται τις Επιστημονικές Επιτροπές σε θέματα που έχουν σχέση με την Δημόσια Υγεία και υιοθετεί Απόφαση έγκρισης διάθεσης στην αγορά, αφού έχει λάβει θετική γνωμοδότηση από τη Μόνιμη Επιτροπή Τροφίμων, που αποτελείται από εκπροσώπους των Κ-Μ.
• Κανονισμός 1139/98 (L159/03.06.1998) "για την υποχρεωτική αναγραφή στοιχείων, επιπλέον των προβλεπόμενων στην οδηγία 79/112/ΕΟΚ και στην επισήμανση ορισμένων τροφίμων που παράγονται από γενετικώς τροποποιημένους οργανισμούς", που προβλέπει τους ειδικούς κανόνες επισήμανσης των τροφίμων και συστατικών που παράγονται από τις εγκεκριμένες γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες Roundup Ready σόγια και Bt - 176 Maximizer αραβόσιτο, που έχουν εγκριθεί σύμφωνα με τις αποφάσεις 96/281/ΕΚ και 97/98/ΕΚ. Σύμφωνα με τους κανόνες του συγκεκριμένου κανονισμού τρόφιμα και συστατικά τροφίμων που παράγονται από τις παραπάνω ποικιλίες και περιέχουν γενετικά τροποποιημένο υλικό πρέπει να φέρουν την ανάλογη επισήμανση.
• Κανονισμός 49/2000, που τροποποιεί τον Κανονισμό 1139/98 προκειμένου να θεσμοθετηθεί όριο ανοχής τυχαίας επιμόλυνσης συμβατικών προϊόντων, τα οποία σε κάποιο στάδιο από την καλλιέργεια έως την μεταποίηση μπορεί να επιμολυνθεί από άλλα παραγόμενα από εγκεκριμένες γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες σε μέγιστο ποσοστό 1% επί ενός εκάστου συστατικού και όχι τελικού προϊόντος. Οι επιχειρήσεις τροφίμων και οι εισαγωγείς πρέπει να αποδεικνύουν -βάσει στοιχείων- κατά τον έλεγχο ότι απέφυγαν τη χρησιμοποίηση γενετικά τροποποιημένων πρώτων υλών και ως εκ τούτου η επιμόλυνση είναι τυχαία.
• Κανονισμός 50/2000, που επιβάλλει την επισήμανση των τροφίμων που περιέχουν πρόσθετες και αρτυματικές ύλες, οι οποίες έχουν τροποποιηθεί γενετικά ή έχουν παραχθεί από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς και στις οποίες ανιχνεύονται πρωτεΐνη ή DNA από γενετική τροποποίηση. Οι πρόσθετες και αρτυματικές ύλες εξαιρούνταν τόσο από τον Καν. 258/97, όσο και από την Καν. 1139/98.

Πόσοι ΓΤΟ έχουν εγκριθεί για σκόπιμη απελευθέρωση στο περιβάλλον;

Από τον Οκτώβριο του 1991, που ετέθη σε εφαρμογή η οδηγία 90/220 έχει εγκριθεί η απελευθέρωση για εμπορικούς σκοπούς 18 γενετικών τροποποιημένων οργανισμών. Από τον Οκτώβριο του 1998 δεν είχε εκδοθεί καμία άλλη έγκριση κάτω από το νομοθετικό πλαίσιο της οδηγίας 90/220/EC, ενώ 13 αιτήσεις ήταν σε αναμονή τη χρονική στιγμή της κατάργησής της από την οδηγία 2001/18/EC.

Ορισμένα Κράτη - Μέλη χρησιμοποιώντας το άρθρο 16 της οδηγίας 90/220 απαγόρευσαν προσωρινά τη διάθεση στην αγορά γενετικά τροποποιημένων προϊόντων αραβόσιτου και ελαιοκράμβης (oilseed rape) στις γεωγραφικές περιοχές τους.

Πόσοι ΓΤΟ έχουν εγκριθεί για χρήση τους σε προϊόντα;

Προϊόντα από 16 ΓΤΟ μπορούν να διατίθενται νόμιμα στην Ευρωπαϊκή αγορά και αυτά είναι τα εξής: - Μια γενετικά τροποποιημένη ποικιλία σόγιας και μια ΓΤ ποικιλία αραβόσιτου, που έλαβαν έγκριση κάτω από το πλαίσιο της οδηγίας 90/220, πριν την έναρξη εφαρμογής του Κανονισμού 258/97. - Επεξεργασμένα τρόφιμα που προέρχονται από 7 ΓΤ ποικιλίες ελαιοκράμβης, 4 ΓΤ ποικιλίες αραβόσιτου και λάδι από 2 ΓΤ ποικιλίες σπόρων βαμβακιού. Όλα αυτά τα προϊόντα έχουν χαρακτηριστεί ως "ουσιαστικά ισοδύναμα" σύμφωνα με τον Κανονισμό 258/97. Δέκα (10) αιτήσεις έγκρισης ΓΤΤ βρίσκονται σήμερα σε διάφορα στάδια της διαδικασίας έγκρισης, η οποία τώρα πλέον θα πραγματοποιηθεί με το καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο.

Ποιοι είναι οι υφιστάμενοι κανόνες για τις γενετικά τροποποιημένες ζωοτροφές και ποιες έχουν εγκριθεί;

Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κοινοτική νομοθεσία που να αφορά τη χρήση γενετικά τροποποιημένου υλικού σε ζωοτροφές, κάτι που αλλάζει όμως με την καινούργια νομοθεσία, η οποία επιβάλλει την εφαρμογή διαδικασιών έγκρισης ΓΤΖ, ανάλογων με αυτών της έγκρισης ΓΤΤ. Παρόλα αυτά, οκτώ (8) ΓΤΟ έχουν εγκριθεί σύμφωνα με την Οδηγία 90/220 για χρήση τους στις ζωοτροφές.

Ποιοι είναι οι υφιστάμενοι κανόνες επισήμανσης;

Από το 1997 η επισήμανση της παρουσίας ΓΤΟ στα τρόφιμα είναι υποχρεωτική. Από τις 17.10.2002 η οδηγία 2001/18/ΕΚ προβλέπει τα Κ-Μ να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να διασφαλίζεται η επισήμανση των ΓΤΟ στα τρόφιμα σε οποιοδήποτε στάδιο διάθεσης στην αγορά.

Ο Κανονισμός 258/97 επιβάλλει την υποχρεωτική επισήμανση τροφίμων και συστατικών που περιέχουν ή αποτελούνται από ΓΤΟ, χωρίς αυτό να έχει καμία επίπτωση στις άλλες απαιτήσεις επισήμανσης που επιβάλλει η Κοινοτική νομοθεσία. Στα τρόφιμα όμως που παράγονται από ΓΤΟ, αλλά δεν ανευρίσκεται στο περιεχόμενό τους γενετικά τροποποιημένη πρωτεΐνη ή DNA δεν απαιτείται επισήμανση, κάτι που αλλάζει με το καινούργιο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο επιβάλλει την επισήμανση των ΓΤ προϊόντων ανεξάρτητα αν ανιχνεύεται στο περιεχόμενό τους γενετικά τροποποιημένο υλικό.

Οι απαιτήσεις επισήμανσης που επιβάλλουν οι Κανονισμοί 1139/98, 50/2000 και 49/200 έχουν ήδη αναφερθεί. Σε ότι αφορά την επισήμανση των ΓΤ ποικιλιών σπόρων, αυτή είναι υποχρεωτική σύμφωνα με την Οδηγία 98/95/EEC, ενώ για την επισήμανση των ΓΤ ζωοτροφών δεν υπήρχε μέχρι σήμερα καμία απαίτηση επισήμανσης. 

πηγή:www.efet.gr

Η εκπαίδευση του καταναλωτή ως μία από τις δραστικότερες παρεμβάσεις για τη βελτίωση της ασφάλειας των τροφίμων.

Για πολλές δεκαετίες ο έλεγχος της ασφάλειας των τροφίμων βασιζόταν σε μια ποιοτική προσέγγιση με στόχο την απάντηση στο ερώτημα «είναι ασφαλές το προϊόν;». Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, οι εξελίξεις στην επιστήμη των τροφίμων οδήγησαν στην παραδοχή ότι 100% ασφάλεια των τροφίμων δεν υφίσταται και δεν θα πρέπει να αναμένεται. Όπως, λοιπόν, γνωρίζουμε ότι ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο ενέχει μια επικινδυνότητα για την υγεία μας, η έκταση της οποίας εξαρτάται από την ταχύτητα, την κατάσταση των δρόμων και του αυτοκινήτου, από το αν φοράμε ζώνη κ.λπ., έτσι θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η κατανάλωση ενός τροφίμου χαρακτηρίζεται, επίσης, από έναν βαθμό επικινδυνότητας, ο οποίος καθορίζεται από το είδος του και τις συνθήκες στις οποίες αυτό εκτίθεται σε κάθε στάδιο της αλυσίδας, από την παραγωγή έως τη στιγμή της κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι η ευθύνη για το πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι ένα προϊόν επιμερίζεται σε όλα τα στάδια της πορείας του τροφίμου από το αγρόκτημα έως το πιάτο του καταναλωτή, αυτό που ονομάζουμε αλυσίδα των τροφίμων.
Η αλυσίδα των τροφίμων περιλαμβάνει την πρωτογενή παραγωγή (αγρότες και κτηνοτρόφοι), τη δευτερογενή παραγωγή (βιομηχανία τροφίμων), τη διακίνηση και εμπορία (χονδρέμποροι), τη λιανική πώληση (υπεραγορές), αλλά και τον χειρισμό στην οικιακή κουζίνα (καταναλωτής). Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο επιμερισμός των ευθυνών στα διάφορα στάδια της αλυσίδας τροφίμων δεν είναι ισομερής, αλλά εξαρτάται από το πόσο σημαντικό είναι ένα στάδιο για την ασφάλεια του συγκεκριμένου τροφίμου, αλλά και από το πόσο σωστά εφαρμόζονται οι διαδικασίες στο στάδιο αυτό. Συνεπώς, η πολιτική για την ασφάλεια των τροφίμων θα πρέπει να βασίζεται σε μια επιστημονικά τεκμηριωμένη προσέγγιση η οποία να εκτιμά τη σημαντικότητα του κάθε σταδίου της αλυσίδας, αλλά και τα περιθώρια βελτίωσης των διαδικασιών που εφαρμόζονται σε αυτό, με στόχο την αναγνώριση των δραστικότερων παρεμβάσεων για τη βελτιστοποίηση της ασφάλειας των τροφίμων και της Δημόσιας Υγείας. Μια τέτοια προσέγγιση αποτελεί ο Ποσοτικός Προσδιορισμός Επικινδυνότητας, που τα τελευταία χρόνια έχει αναγνωρισθεί ως ένα σημαντικό «εργαλείο» για τη διαχείριση της ασφάλειας των τροφίμων.
Η ερευνητική ομάδα του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια μια συστηματική έρευνα για τον Προσδιορισμό Επικινδυνότητας επιλεγμένων συνδυασμών παθογόνων βακτηρίων και κατηγοριών τροφίμων στην Ελλάδα. Ο βασικός στόχος της έρευνας είναι η ποσοτική εκτίμηση του βαθμού ασφάλειας των τροφίμων στην Ελλάδα, αλλά και η αναγνώριση των δραστικότερων παρεμβάσεων για τη βελτίωση της. Η μελέτη που παρουσιάζει ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αναφέρεται στην επικινδυνότητα του παθογόνου βακτηρίου Λιστέρια (Listeria monocytogenes) σε συσκευασμένα, έτοιμα προς κατανάλωση, τεμαχισμένα αλλαντικά (ζαμπόν, γαλοπούλα, πάριζα κ.λπ.), αφού ο έλεγχος του συγκεκριμένου παθογόνου στα προϊόντα αυτά αποτελεί σημαντικό πρόβλημα παγκοσμίως. Η ανωτέρω μελέτη περιλαμβάνει τη λεπτομερή χαρτογράφηση της ελληνικής αλυσίδας τροφίμων με τη συλλογή δεδομένων σχετικά με την παρουσία και τη συγκέντρωση του παθογόνου στα υπό εξέταση προϊόντα κατά την παραγωγή, καθώς και τις συνθήκες συντήρησης (κυρίως χρόνο-θερμοκρασιακές) κατά τη μεταφορά και συντήρηση στα σημεία πώλησης και στα οικιακά ψυγεία.
Η δυσκολία ελέγχου του συγκεκριμένου παθογόνου μικροοργανισμού κατά την παραγωγή καθιστά τα επόμενα στάδια της αλυσίδας- ιδιαίτερα τη θερμοκρασία κατά τη συντήρηση στα σημεία πώλησης και στα οικιακά ψυγεία- πολύ σημαντικά για τον τελικό βαθμό ασφάλειας του προϊόντος. Στις παρακάτω παραγράφους αναφέρονται περιληπτικά τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα και συμπεράσματα της μελέτης που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σχετίζονται με τη συντήρηση στα σημεία πώλησης και στα οικιακά ψυγεία.
Τα αποτελέσματα της μελέτης
Η μελέτη της θερμοκρασίας των ψυγείων λιανικής πώλησης (50 ψυγεία σε αλυσίδα υπεραγορών) έδειξε μέση θερμοκρασία 3.5 οC, με όλα τα ψυγεία να έχουν θερμοκρασία μικρότερη από 8 οC. Αν και οι συνθήκες αυτές μπορούν σίγουρα να χαρακτηριστούν ικανοποιητικές, η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις σημαντικές αυξομειώσεις της θερμοκρασίας που οφείλονται στο σύστημα απόψυξης των ψυγείων λιανικής πώλησης. Η εφαρμογή δραστικών συστημάτων παρακολούθησης της θερμοκρασίας στα πλαίσια ενός συστήματος διασφάλισης της ποιότητας (HACCP) κρίνεται σήμερα απαραίτητη και για το στάδιο της διακίνησης και εμπορίας των τροφίμων.
Τα αποτελέσματα της εξέτασης της θερμοκρασίας των οικιακών ψυγείων (100 ψυγεία) αποτέλεσαν την αρνητική έκπληξη της μελέτης. Ένα στα τρία (33%) ψυγεία είχαν μέση θερμοκρασίας μεγαλύτερη από 8 οC, ενώ στο 70% των ψυγείων η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 6 οC. Πιο αναλυτικά, στην καταγραφή που έγινε στα διαφορετικά σημεία των ψυγείων βρέθηκε μέση θερμοκρασία μεγαλύτερη των 6 οC στο 68% των ψυγείων στη θέση του πάνω ραφιού, στο 56% στη θέση του μεσαίου ραφιού, στο 57% στη θέση του κάτω ραφιού και στο 79% στο ράφι της πόρτας. Βρέθηκαν μάλιστα ψυγεία που σε ορισμένες θέσεις, η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 15 οC. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σύγκριση με τις ΗΠΑ η θερμοκρασία των οικιακών ψυγείων στην Ελλάδα είναι κατά περίπου 5 oC υψηλότερη. Για να γίνει κατανοητή η σημασία των παραπάνω αποτελεσμάτων φτάνει να αναλογιστούμε ότι 1 κύτταρο του μικροοργανισμού Λιστέρια σε προϊόν ζαμπόν μπορεί, μετά από 10 ημέρες συντήρησης σε ένα ψυγείο με θερμοκρασία 4 οC, να φτάσει τα 100 κύτταρα, ενώ σε ένα ψυγείο με θερμοκρασία 10 οC μπορεί να φτάσει τα 10.000.000 κύτταρα. Δεδομένου ότι ένα κρούσμα Λιστερίωσης απαιτεί την κατανάλωση ενός συγκεκριμένου αριθμού κυττάρων του παθογόνου (περίπου 1.000.000 κύτταρα για μη ευαίσθητους πληθυσμούς), στην παραπάνω περίπτωση, ακόμα δηλαδή και αν η συσκευασία που αγοράσαμε περιείχε το παθογόνο, σωστός έλεγχος της θερμοκρασίας του ψυγείου μας θα μάς έσωζε από μια τροφοδηλητηρίαση, που πιθανόν να είχε πολύ σοβαρές συνέπειες για την υγεία μας και την υγεία της οικογένειάς μας.
Από τα αποτελέσματα της μελέτης μπορεί να εξαχθεί το εξής συμπέρασμα: η συντήρηση στο οικιακό ψυγείο αποτελεί τον πιο αδύναμο κρίκο της Ελληνικής ψυκτικής αλυσίδας. Το πλήθος των ψυγείων που βρέθηκαν να λειτουργούν σε υψηλές θερμοκρασίες, ή ακόμα και σε ιδιαίτερα χαμηλές (< 0 οC), δείχνει ότι οι καταναλωτές, είτε δεν ελέγχουν τη θερμοκρασία του ψυγείου τους είτε αγνοούν τη σημασία της σωστής θερμοκρασίας ψύξης.
Αναγκαία η εκπαίδευση των καταναλωτών
Οι συνθήκες συντήρησης των τροφίμων στα ελληνικά οικιακά ψυγεία θα μπορούσαν να βελτιωθούν σημαντικά μέσω της εκπαίδευσης των Ελλήνων καταναλωτών σε θέματα ασφάλειας των τροφίμων. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η εκπαίδευση του καταναλωτή, εκτός από τον έλεγχο της θερμοκρασίας των τροφίμων, περιλαμβάνει και μια σειρά άλλων σημαντικών θεμάτων, που αφορούν στην ορθή υγιεινή πρακτική κατά τον χειρισμό των τροφίμων στην κουζίνα, όπως η εξυγίανση, η προσωπική υγιεινή, η αποφυγή διασταυρούμενων επιμολύνσεων κ.λπ. Δυστυχώς, σήμερα, η εκπαίδευση του καταναλωτή στα θέματα αυτά περιορίζεται στη μεταφορά εμπειρικών κανόνων από τους γονείς στα παιδιά που τις περισσότερες φορές κινούνται σε λάθος βάση.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η ανάλυση των αποτελεσμάτων του Προσδιορισμού Επικινδυνότητας της Λιστέριας σε τεμαχισμένα αλλαντικά (αλλά και σε άλλους συνδυασμούς παθογόνων-τροφίμων) από την ερευνητική ομάδα του Τομέα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Α.Π.Θ., έδειξε ότι ένα συστηματικό πρόγραμμα εκπαίδευσης των καταναλωτών θα αποτελούσε σήμερα τη δραστικότερη ίσως παρέμβαση για τη βελτίωση της ασφάλειας των τροφίμων στην Ελλάδα.
Το παραπάνω συμπέρασμα δεν θα πρέπει να μεταφραστεί ως περιορισμός των ευθυνών των επιχειρήσεων τροφίμων, οι οποίες φέρουν, και θα συνεχίσουν να φέρουν, το μεγαλύτερο βάρος της ασφάλειας των τροφίμων. Η εκτίμηση της υψηλής αποτελεσματικότητας ενός προγράμματος εκπαίδευσης του καταναλωτή βασίζεται στον προσδιορισμό της σημαντικότητας της συμμετοχής του στην αλυσίδα των τροφίμων, αλλά και στα σημαντικά περιθώρια βελτίωσης της συμμετοχής αυτής. Επιπλέον, ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης του καταναλωτή θα επιφέρει μια σειρά έμμεσων θετικών αποτελεσμάτων συνολικά στη διαχείριση της ασφάλειας των τροφίμων στη χώρα μας. Η γνώση που θα παραχθεί από ένα τέτοιο πρόγραμμα θα διαχυθεί αυτόματα σε επαγγελματικούς τομείς, που αποτελούν κλειδιά για την ασφάλεια των τροφίμων, όπως οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις τροφίμων και μαζικής εστίασης (που αποτελούν το 90% των επιχειρήσεων τροφίμων στη χώρα μας), οι οποίες συχνά δεν έχουν τη δυνατότητα εκπαίδευσης του προσωπικού, αλλά και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία συμμετέχουν ενεργά στην επικοινωνία της ασφάλειας των τροφίμων. Η εκπαίδευση των καταναλωτών είναι επίσης σίγουρο ότι θα αποτελέσει μοχλό πίεσης, ώστε ο ανταγωνισμός στην αγορά των τροφίμων να επικεντρωθεί περισσότερο σε θέματα ασφάλειας και ποιότητας. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, πέρα από την ασφάλεια, η εκπαίδευση του καταναλωτή θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους ποιότητας των τροφίμων (π.χ. μείωση των αλλοιωμένων συσκευασιών πριν από την ημερομηνία λήξης), με σημαντικά οικονομικά οφέλη για την ελληνική βιομηχανία τροφίμων.
Βιβλιογραφία

• Angelidis, A., Koutsoumanis K. (2006) Prevalence and Concentration of Listeria monocytogenes in Sliced Ready-to-Eat Meat Products in the Hellenic Retail Market. J. Food Prot. 69, 938-942
• Barmpalia, I.M., Koutsoumanis, K.P., Geornaras, I., Belk, K.E., Scanga, J.A., Kendall, P.A., Smith G.C. and Sofos, J.N. (2005) Effect of antimicrobials as ingredients of pork bologna for Listeria monocytogenes control during storage at 4 or 10 °C Food Microbiology, 22, 205-211
• Koutsoumanis, K., and Sofos, J.N. (2004) A comparative study on growth limits of Listeria monocytogenes as affected by temperature, pH and aw when grown in suspension or on a solid surface. Food Micobiology 21, 415-422
• Παυλής Α. (2006). Ποσοτικός προσδιορισμός της διάρκειας ζωής του παστεριωμένου γάλακτος σε συνθήκες της Ελληνικής ψυκτικής αλυσίδας. Μεταπτυχιακή διατριβή. Τομέας Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, Σχολή Γεωπονίας, Α.Π.Θ.
• Ξανθιάκος, Κ. (2006). Ανάπτυξη «εργαλείων» και συλλογή /ανάλυση δεδομένων για τον προσδιορισμό επικινδυνότητας της Listeria monocytogenes σε παστεριωμένο γάλα σε συνθήκες της Ελληνικής ψυκτικής αλυσίδας. Μεταπτυχιακή διατριβή. Τομέας Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, Σχολή Γεωπονίας, Α.Π.Θ.
  Audits International. (2000). 1999 US Food Temperature evaluation. Design and summury pages. Audits International and US Food and Drug Administration.
• FDA/USDA (2003). Quantitative Assessment of Relative Risk to Public Health from Foodborne Listeria monocytogenes Among Selected Categries of Ready-to-Eat Foods
  www.fsis.usda.gov/PDF/Lm_Deli_Risk_Assess_ExecSumm_2003.pdf

Γράφει ο Κώστας Κουτσουμανής, Επίκουρος Καθηγητής Διασφάλισης Ποιότητας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Γεωπονίας, Τομέας Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, Εργαστήριο Μικροβιολογίας και Υγιεινής Τροφίμων

πηγή:www.mednutrition.gr

Ποια είναι τα τυποποιημένα τρόφιμα με “κρυφούς κινδύνους” για την υγεία

Αρκετά προϊόντα που δεν περιέχουν ζάχαρη – όπως αναψυκτικά και τσίχλες – δημιουργούν μια λανθασμένη αίσθηση ασφάλειας στους καταναλωτές, ενώ στην πραγματικότητα μπορούν να βλάψουν τα δόντια και παράλληλα να προκαλέσουν γαστρεντερικά προβλήματα, ενώ είναι μάλλον απίθανο να βοηθήσουν στην μείωση του βάρους, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Βοστόνης και της Νεβάδα στις ΗΠΑ και του Ελσίνκι στηΦινλανδία, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό οδοντιατρικό περιοδικό “British Dental Journal”, βρήκαν ότι τέτοια προϊόντα (που διαφημίζονται ως πιο υγιής εναλλακτική λύση, σε σχέση με τα προϊόντα με ζάχαρη) συχνά περιέχουν οξειδωτικά πρόσθετα, τα οποία μπορεί να διαβρώσουν την αδαμαντίνη των δοντιών. 

Οι ερευνητές κάνουν λόγο για “κρυφό κίνδυνο” που υπάρχει σε διάφορα προϊόντα χωρίς ζάχαρη, ενώ επισημαίνουν ότι κακώς οι καταναλωτές έχουν τυφλή εμπιστοσύνη σε τέτοια προϊόντα.

Οι επιστήμονες, μεταξύ άλλων, αναφέρουν ότι αν και μια ευρέως χρησιμοποιούμενη ομάδα υποκατάστατων ζάχαρης, οι σακχαρο-αλκοόλες ή πολυόλες, όντως μειώνουν – σε σχέση με την ζάχαρη – τον κίνδυνο για τερηδόνα στα δόντια, παρόλα αυτά μπορεί να αυξήσουν την οξύτητα στη στοματική κοιλότητα και αυτό σταδιακά να οδηγήσει σε διάβρωση της αδαμαντίνης. 

Αυτά τα υποκατάστατα περιέχουν κυρίως ξυλιτόλη, η οποία, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θεωρείται ουσία φιλική προς τα δόντια.

Όμως, σύμφωνα με την έρευνα, καθώς συνεχώς διευρύνεται σε διάφορα “υγιεινά” προϊόντα η χρήση ξυλιτόλης και ενός άλλου υποκατάστατου της ζάχαρης, της σορβιτόλης, “το κοινό θα έπρεπε να ενημερωθεί για τον κρυφό κίνδυνο της οδοντικής διάβρωσης εξαιτίας των οξειδωτικών πρόσθετων, αλλά επίσης για πιθανές παρενέργειες γαστρικών διαταραχών και οσμωτικής διάρροιας”.

Η μελέτη, που έρχεται μάλλον να επιτείνει τη σύγχυση των καταναλωτών ως προς το τι είναι τελικά ασφαλές και υγιεινό και τι όχι, επισημαίνει ότι η συχνή παρουσία διαφόρων βελτιωτικών της γεύσης και συντηρητικών στις τροφές χωρίς ζάχαρη, αν και έχει επισύρει μικρότερη προσοχή, μπορεί να προκαλέσει ζημιά στα δόντια.

Πηγή: http://epoptes.wordpress.com

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/bdj/journal/v211/n7/full/sj.bdj.2011.823.html